จำกัดนักท่องเที่ยวจีนโดยด่วน

เพราะการเพิ่มจำนวนที่ทวีมากอย่างนี้ส่งผลกระทบต่ออนาคตของสังคมไทยหลายด้านด้วยกัน

ด้านแรกนักท่องเที่ยวจีน “เข้ามากิน เข้ามาใช้” ทรัพยากรธรรมชาติที่มีจำกัดของสังคมไทย อย่างไม่สนใจแคร์อะไร ทั้งๆ ที่การใช้เงินต่อวันของคนจีนนั้นน้อยมาก เมื่อเปรียบเทียบกับนักท่องเที่ยวชาติอื่น พร้อมกันนั้นผู้ประกอบการชาวจีนได้จัดระบบการท่องเที่ยวที่ไม่ได้เปิดช่องให้คนไทยได้กำไรจากการค้าขายสักเท่าไร เมื่อเปรียบเทียบนักท่องเที่ยวจีนที่มาเที่ยวในไทยกับที่ไปเที่ยวที่ญี่ปุ่น ก็จะเห็นได้ชัดว่าคนละชนชั้นกันเลย โดยเฉพาะการใช้เงินแต่ละวัน

ยิ่งในช่วงที่ผ่านการขับรถบ้านเข้ามาท่องเที่ยวสูงมากขึ้น ยิ่งส่งผลกระทบต่อสังคมโดยรวมอย่างไม่คุ้มค่ามากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการกีดขวางการจราจรและก่อปัญหาการใช้พื้นที่สาธารณะ

การเปิดเสรีการท่องเที่ยวเช่นนี้ ยิ่งทำให้ “ราคา” ของการเที่ยวเมืองไทยถูกจนไม่คุ้มค่ากับการสูญเสียทรัพยากร

ด้านที่สองการเพิ่มขึ้นมากของนักท่องเที่ยวจีนก็จะเป็นแรงผลักให้นักท่องเที่ยวชาติอื่นออกห่างจากเมืองไทยมากขึ้น แม้ว่าเราอาจจะดีใจในช่วงที่ผ่านมาที่นักท่องเที่ยวชาติอื่นมาบ้านเราน้อยลง เพราะเหตุการณ์ไม่สงบทางการเมือง แต่เมื่อนักท่องเที่ยวตะวันตกเริ่มที่จะกลับมาก็พบกับกองทัพนักท่องเที่ยวจีนที่ “ไม่เคยชินกับมารยาทในที่สาธารณะ” โดยสิ้นเชิง นักท่องเที่ยวตะวันตกก็จะไม่เข้ามาอีก เชื่อได้ว่าหากเมืองไทยท่วมท้นไปด้วยคนจีนที่มาเที่ยวทั้งปี เราจะไม่ได้นักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพจากประเทศอื่น

เราจะหวังผลเฉพาะหน้าด้วยการเปิดเสรีรับนักท่องเที่ยวจีน โดยที่จะไม่คิดถึงผลประโยชน์ในระยะยาวเลยหรือ

ด้านที่สามการใช้ชีวิตการท่องเที่ยวแบบที่ไม่ได้สนใจคนไทยที่ถูกท่องเที่ยวก่อให้เกิดความตึงเครียดทางสังคมในหลายมิติ การเช่ารถมอเตอร์ไซต์ขับโดยที่ได้สนใจคนใช้ถนนคนอื่น โดยอยากจะจอดจะเลี้ยว ก็ทำโดยไม่แยแส หรือการขับรถยนต์เข้ามาประเทศไทยเป็นขบวน และไม่รู้จักเลนว่าควรจะแอบขวาหรือซ้ายเวลาเลี้ยว.

จากการพูดคุยกับผู้ที่สัมผัสกับกลุ่มนักท่องเที่ยวจีน จะระบุตรงกันว่านักท่องเที่ยวจีนไม่ได้รู้สึกเลยว่าพวกเขาควรจะ “ให้เกียรติ” คนไทยในพื้นที่ที่เขามาเที่ยว

การประมาณการว่านักท่องเที่ยวจีนจะเข้ามาเพิ่มมากขึ้นอีกหลายเท่าในอนาคตอันใกล้ ก็ยิ่งทำให้เป็นห่วงมากขึ้นกับปัญหาทางสังคม

ในยามนี้ที่รัฐบาลมองไม่เห็นทางหารายได้เข้าประเทศ ทำให้ต้องต้อนรับนักท่องเที่ยวจีนให้เข้ามามากขึ้น โดยไม่ได้คิดเตรียมการใดๆ รองรับเลย รับรองได้ว่า ระบบของการท่องเที่ยวจะสร้างเป็นปัญหาในไม่ช้า และยุ่งยากที่จะหวนกลับมาแก้ไขได้

ไม่ใช่เพียงแค่นั้นนะครับ นักธุรกิจจีนระดับกลางและเล็ก ต่างก็เข้ามาทำธุรกิจเกี่ยวเนื่องกับนักท่องเที่ยวจีนมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการลงทุนเช่าโรงแรมระดับกลางไว้ การเปิดร้านอาหาร ร้านขายของและอื่นๆ ล้วนแล้วแต่ส่งผลกระทบต่อการท่องเที่ยวโดยรวม

การลงทุนของนักธุรกิจจีนที่เข้ามาในภาคบริการ ซึ่งหากการท่องเที่ยวเกิดซบเซา ทุนเหล่านี้ก็จะถูกถอนคืนออกไปได้โดยง่าย

ปัญหาสำคัญได้แก่ จะทำอย่างไรจำกัดนักท่องเที่ยวจีนไม่ให้ขยายตัวเพิ่มอย่างไม่มีข้อจำกัด

การแก้ไขอย่างแรกที่ควรจะต้องคิด คือต้องยกเลิกการไม่ต้องขอวีซ่าเข้าประเทศ ซึ่งเป็นมาตรการที่แรงที่สุดที่ทำให้การจะเข้าประเทศไทยต้องมีขั้นตอนไม่ใช่ว่าอยากจะมาก็มาได้เลย ซึ่งสามารถที่จะทำให้เข้มงวดมากขึ้นในหลายลักษณะ รวมทั้งจำกัดนักท่องเที่ยวในแต่ละปีให้มีจำนวนคงที่ มาตรการนี้จะทำให้เกิดการชะงักงันในช่วงแรก แต่เชื่อว่าจะสามารถปรับเปลี่ยนในระดับที่สังคมไทยรองรับได้ในที่สุด

 การจำกัดที่สำคัญประการที่สอง ได้แก่การไม่อนุญาตให้นำรถยนต์ส่วนตัว และรถบ้านเข้าประเทศ ด้วยการเน้นหลักการของความปลอดภัยในการจราจรของสังคมไทย และที่สำคัญสังคมไทยต้องการการเตรียมตัว และเตรียมพื้นที่สำหรับการจอดรถบ้าน หรือไม่อย่างนั้นก็ต้องมีการเก็บเงินประกันภัยรถยนต์ที่ชายแดนในราคาที่สูงเพียงพอต่อการคุ้มครองอุบัติเหตุระดับรุนแรง

การจำกัดประการที่สาม ได้แก่ต้องตรวจสอบการท่องเที่ยวแบบศูนย์เหรียญของกลุ่มนักธุรกิจจีน เพื่อที่จะทำให้การโฆษณาชักจูงใจคนจีนให้มาเที่ยวในราคาถูกแบบนี้หมดความหมายไป เพราะจำนวนนักท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด ก็เพราะนักท่องเที่ยวจีนคิดว่าการท่องเที่ยวในไทยนั้นถูกแสนถูกซึ่งใครๆ ก็มาได้โดยง่าย

การเสนอให้จำกัดนักท่องเที่ยวจีนโดยด่วนเช่นนี้ อาจจะกระทบกระเทือนการทำมาหากินของผู้ประกอบการท่องเที่ยวในจังหวัดสำคัญๆ อยู่บ้าง แต่ขอให้ช่วยกันคิดไตร่ตรองอย่างจริงจัง อย่าหวังผลเฉพาะหน้าระยะสั้นนี้เท่านั้น เพราะหากปล่อยให้เกิดนักท่องเที่ยวไหลท่วมท้นอย่างที่รัฐบาลและหน่วยงานเกี่ยวกับการท่องเที่ยววาดหวังไว้ ผลเสียที่จะเกิดขึ้นจะมากมายทั้งต่ออนาคตในระยะยาวของการท่องเที่ยวและทรัพยากรส่วนรวมของสังคมไทย

แม้ว่าสังคมไทยเคลื่อนไปอยู่ภายใต้ระบบเศรษฐกิจเสรีนิยมใหม่ แต่ก็ไม่ได้หมายความเราต้องยอมเปิดทุกอย่างอย่างไม่มีข้อจำกัดเช่นนี้ เราต้องคิดถึงอนาคตของลูกหลานไทยด้วย อย่าปล่อยให้มีการกำหนดนโยบายแบบสายตาสั้น หรือมองอะไรไปไม่ไกลกว่าปลายจมูกตนเองครับ