ค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคารถยนต์นั่ง (1)

ปุจฉา ในทางภาษีอากรตามประมวลรัษฎากร รถยนต์นั่งหรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน หมายความว่าอย่างไร
วิสัชนา รถยนต์นั่งหรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน ตามความในประมวลรัษฎากร ทั้งกรณีภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีมูลค่าเพิ่ม หมายความถึง รถยนต์นั่งหรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คนตามกฎหมายว่าด้วยพิกัดอัตราภาษีสรรพสามิตเท่านั้น

ปุจฉา มีหลักเกณฑ์เกี่ยวกับมูลค่าต้นทุนรถยนต์นั่ง หรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน ที่จะนำมาคำนวณหักค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคาอย่างไร
วิสัชนา หลักเกณฑ์ในการพิจารณาต้นทุนที่จะยอมให้นำมาหักค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคาทรัพย์สินประเภทรถยนต์นั่งหรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน มีดังนี้
1. ขอบันทึกไว้เป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ว่า ในช่วงปี 2527 - 2531 ซึ่งเป็นช่วงรอยต่อของที่ประเทศไทยประสบภาวะวิกฤตการณ์ทางด้านการเงิน มีการรณรงค์ให้มีการประหยัดกันทั่วทั้งประเทศ จึงได้มีข้อกำหนดให้หักค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคาจากมูลค่าต้นทุน เฉพาะส่วนที่ไม่เกิน 500,000 บาท เท่านั้น ประกอบกับประเทศไทยยังไม่ใช่ประเทศที่พัฒนา และรถยนต์นั่งหรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน นั้น เป็นรถยนต์ที่ใช้ได้ทั้งในการประกอบกิจการและใช้ในธุระส่วนตัว
2. ตั้งแต่รอบระยะเวลาบัญชีที่เริ่มในหรือหลังวันที่ 1 มกราคม 2532 เป็นต้นมา หลังจากที่ภาวการณ์ทางเศรษฐกิจดีขึ้น ได้มีการเรียกร้องให้แก้ไขมูลค่าต้นทุนสำหรับรถยนต์นั่งหรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน ที่ได้มาที่ใช้ในการประกอบกิจการทั่วไปรวมทั้งเพื่อกิจการให้เช่ารถยนต์ เพิ่มขึ้น ซึ่งได้มีการตราพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 200) พ.ศ. 2531 แก้ไขพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 145) พ.ศ. 2527 โดยยอมให้หักค่าสึกหรอค่าเสื่อมราคาจากมูลค่าต้นทุนเฉพาะส่วนที่ไม่เกิน 1,000,000 บาท
นอกจากนี้ ต้องพึงเข้าใจว่าทรัพย์สินประเภทรถยนต์นั่งหรือรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน ที่ใช้ในกิจการทั่วไปที่มิใช่การให้เช่ารถยนต์นั้น ในทางภาษีมูลค่าเพิ่มไม่ยอมให้กิจการนำภาษีซื้อมาเครดิตหักออกจากภาษีขาย จึงต้องนำภาษีซื้อไม่ว่าจะเกิดจากการซื้อ เช่าซื้อ หรือรับโอนรถยนต์ดังกล่าวมารวมเป็นมูลค่าต้นทุนของทรัพย์สินเพื่อการหักค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคา และโดยที่กฎหมายยอมให้หักค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคารถยนต์ดังกล่าวจากมูลค่าต้นทุนไม่เกิน 1,000,000 บาท เท่านั้น ดังนั้น หลักเกณฑ์การหักค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคาจึงแตกต่างกันระหว่างในทางบัญชีและทางภาษีอากร ผู้ประกอบการจึงต้องคำนึงถึงกำไรหรือขาดทุนจากการขายทรัพย์สินซึ่งย่อมมีจำนวนแตกต่างกัน เมื่อมีการขายรถยนต์ดังกล่าวไปภายหลัง ทั้งนี้ เพื่อการเสียภาษีเงินได้ให้ถูกต้องต่อไป
แต่ในทางปฏิบัติ กิจการให้เช่าทรัพย์สินรถยนต์นั่ง และรถยนต์โดยสารที่มีที่นั่งไม่เกิน 10 คน ก็ได้มีการร้องขอให้แก้ไขเพิ่มเติมมูลค่าต้นทุนรถยนต์ดังกล่าว ตามที่ได้ซื้อหามา เพราะกิจการประเภทนี้เป็นเพียงคนกลาง มิใช่ผู้ใช้รถยนต์ประเภทดังกล่าว จึงไม่ควรได้รับผลพวงที่ไม่เป็นธรรม ในขณะที่ผู้ขายหรือผู้ให้เช่าซื้อรถยนต์ดังกล่าว ไม่ได้รับผลกระทบทางภาษีอากร

เสียดาย เนื้อที่หมดเสียแล้ว ขอยกยอดไปต่อสัปดาห์หน้าครับ