“อ.เฉลิมชัย” เลิกวาดรูป ลั่นกูทำมาเยอะแล้ว อยากใช้ชีวิตให้มีความสุข
"อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์" เลิกวาดรูป แม้คนบ่นเสียดาย ลั่นกูทำมาเยอะแล้ว ปล่อยวางแล้วเพราะรู้จักพอ อยากพักผ่อน อยากใช้ชีวิตให้มีความสุข จะเที่ยวอย่างเดียวจนกว่าจะตาย
เมื่อเวลา 18.00 น.วันที่ 22 ก.ย.65 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เฟซบุ๊กส่วนตัวของ "นรินทร ทามาส" ลูกศิษย์คนสนิทของ "อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์" วัย 68 ปี ศิลปินแห่งชาติ ซึ่งเป็นผู้สร้างวัดร่องขุ่น ต.ป่าอ้อดอนชัย จ.เชียงราย ได้โพสต์คลิป "อ.เฉลิมชัย" ออกมาพูดคุยหลังจากที่มีหลายคนถามว่าอาจารย์ไม่วาดรูปแล้วหรือ เห็นขับมอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยว พร้อมระบุข้อความว่า ข้อคิดในการขี่มอเตอร์ไซด์ของท่าน อ.เฉลิมชัย
"อาจารย์เฉลิมชัย" กล่าวในคลิปว่า สำหรับคนที่ถามก็คงจะเป็นอย่างนั้นแต่สำหรับตนแล้วถือว่ารู้จักพอและตนไม่ชอบการวาดภาพแบบเอาจริงเอาจังหรือซีเรียสมากเกินไปไปจนวันตาย เพราะที่ผ่านมาถือว่าผมได้ทำมามากแล้ว และตอนนี้ไม่ทำแล้ว
อยากพักผ่อน อยากใช้ชีวิตที่มีความสุขก่อนที่จะเสียชีวิต ปล่อยวางทั้งหมดโดยตั้งแต่อายุได้ 55 ปีก็เริ่มเบางาน ต่อมาเมื่ออายุถึง 60 ปีก็เริ่มปล่อยวางมากขึ้น
โดยเฉพาะการสร้างสรรค์ผลงานที่วัดร่องขุ่นอันยิ่งใหญ่ก็เริ่มปล่อยวางลงอีก เมื่ออายุถึง 65 ปีก็ปล่อยทิ้งเลย ปัจจุบันวัดร่องขุ่นก็มีการบริหารงานกันเองได้แล้ว เพราะทุกอย่างถือว่าสำเร็จแล้ว ผมมีหน้าที่เหลืออย่างเดียวคือท่องเที่ยวเพื่อหาความสุขเพราะพอแล้วทุกอย่างโดยได้บอกกับภรรยาและลูกว่าตนพอแล้ว และให้ลูกพึ่งตนเองโดยตนไม่เติมเงินให้อีกแล้ว
ข่าวที่เกี่ยวข้อง :
ชีวิตของแต่ละคนต้องแสวงหาความสุขของตัวเอง ขณะที่ตนมีความปราถนาตั้งแต่ยังเด็กว่าหากมีอายุไปถึง 65 ปี และยังมีชีวิตอยู่ก็จะท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ อย่างเดียวเพื่อพักผ่อนตามที่ตัวเองชอบ ซึ่งก็คือการขับขี่มอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยวพร้อมกับลูกศิษย์ลูกหาที่ชื่นชอบการขับขี่ ด้วยกัน แล้วจากนั้นก็ป่วยตายไป เพราะไม่มีอะไรอีกแล้ว ชีวิตออกกำลังกายให้แข็งแรงเพื่อจะได้ขับขี่ได้ และมีการนั่งสมาธิภาวนาเพื่อให้จิตใจยอมรับกับทุกเรื่องและสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้าซึ่งก็คือความตาย
โดยยินดีกับทุกอย่างแล้วก็ท่องเที่ยวไป ใช้ชีวิตที่เป็นอิสรภาพ ยามแก่เฒ่ามาเราพร้อมทุกอย่างจึงเที่ยวไปเรื่อยๆ แล้วตาย ส่วนวาดรูปก็วาดเล่นๆ เพลินๆ วาดเล่นๆ น่ะพักผ่อนสนุกๆ กับสิ่งที่ตัวเองรักและชอบแค่นั้นแหละ ไม่เอาอะไรมาก ชีวิตก็มีแค่นี้ครับ ผมไม่อยากเห็นชีวิตตัวเองเหมือนชีวิตคนอื่น ทำงานๆๆ หาเงินให้ลูก ให้หลานจนตัวเองล้มป่วยแล้วตายไปโดยไม่มีชีวิตที่ได้ท่องเที่ยวและมีชีวิตที่ได้พักผ่อน ผมได้เลือกแล้วว่าจะมีชีวิตเช่นนี้เลือกทางแห่งความสุขยามแก่แล้วก็ตาย
