การเหยียดผิว-ความรุนแรง จากโรค COVID-19

กรณีการทำร้ายนักเรียนชาวเอเชียในกรุงลอนดอนโดยคนท้องถิ่นอังกฤษ ทำให้โลกจับตามองถึงผลกระทบในเชิงสังคมจากไวรัส COVID-19 หลังจากที่การแพร่กระจายของไวรัสนั้นลุกลามไปทั่วโลก ก็เริ่มมีรายงานการเลือกปฏิบัติและการทำร้ายคนเอเชียโดยคนท้องถิ่นซึ่งถือเป็นคดีการทำร้ายร่างกายในที่สาธารณะ ซึ่งเป็นที่น่าวิตกกังวลพอๆ กับการรับมือป้องกันไวรัส

ความรุนแรงและไม่ปลอดภัยในเมืองใหญ่หลาย ๆ เมืองในต่างประเทศนอกจากจะออกมาในรูปแบบของการเหยียดสีผิว การด่าทอ ยังออกมาในรูปแบบของการขโมยและอาจร้ายแรงถึงการปล้น เมื่อไม่นานมานี้ทางการอังกฤษได้รับรายงานจากกลุ่มนักเรียนไทยในกรุงลอนดอนซึ่งกลับจากร้านอาหารในช่วงกลางคืนถึงการปล้นเงินสดและนาฬิการาคาแพง

จากประสบการณ์ตรงของผมที่ได้ท่องเที่ยวและทำงานทั้งในอเมริกาและยุโรป พบเจอกับกรณีการลักขโมยทั้งโดยตรงและจากเรื่องเล่าของเพื่อนมากมาย การลักขโมยนี้มักเกิดขึ้นในเมืองใหญ่ ที่ชุมชนที่มีคนพลุกพล่าน อาทิ ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด รถไฟใต้ดิน ชายหาด รูปแบบก็มักจะมาในรูปของการเข้าหาประชิดตัว การดึงดูดความสนใจในการแจกใบปลิว หรือขายของ รูปร่างหน้าตาของมิจฉาชีพเหล่านี้ก็มีทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ ผิวดำ ผิวขาวหรือแม้กระทั่งยิปซี

จึงเป็นการสมควรที่จะต้องมีสติเสมอเมื่อท่องเที่ยวหรือศึกษาในต่างประเทศ โสตสัมผัสต้องระแวดระวังภัยเพราะมิจฉาชีพและผู้ก่อความรุนแรงมักจะอาศัยช่วงเวลาที่เหยื่อขาดสติ หรือมัวแต่สนใจกับการเล่นโทรศัพท์ กล้องถ่ายรูป หรือฟังเพลง ไม่ได้ระแวดระวังรอบด้าน และเหยื่อก็มักจะเป็นคนเอเชีย ด้วยเพราะรูปร่างที่เล็กกว่าและความคิดเหยียดเชื้อชาติที่คิดว่าคนเอเชียนั้นอ่อนแอ ไม่มีปากเสียง

เช่นเดียวกับการปฏิบัติตนภายใต้ภาวะการณ์การแพร่ระบาดของไวรัส ทุกคนในโลกมีสิทธิที่จะความกลัว และสมควรป้องกันตัวให้รอดพ้นจากโรคอันตรายนี้ได้ แต่ไม่ใช่เหตุผลที่จะนำมาซึ่งความรุนแรง การเลือกปฏิบัติ และการสร้างความเกลียดชังในสังคม กรณีศึกษาเหล่านี้น่าจะทำให้คนไทยเตรียมพร้อมเมื่อต้องเดินทางไปต่างประเทศรวมถึงเห็นถึงข้อเสียและมีสติรับมือไม่ปล่อยให้สังคมไทยเสื่อมลงได้