ข้อคิดจากถนนในเยอรมนี

อย่างไรก็ตาม ข้อเขียนชิ้นนี้จะไม่ได้กล่าวถึงเรื่องเหล่านั้น  แต่จะกล่าวถึงถนนและการขับรถในเยอรมนีที่พึ่งไปมา  โดยเห็นว่าหากจะกล่าวถึงด้านต่าง ๆ ของความสำเร็จของคนเยอรมัน   เทคโนโลยีและการจัดการเรื่องถนนของเยอรมนีก็เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมไม่แพ้เรื่องอื่น ๆ  และจะเป็นสิ่งที่ดีมากหากบางอย่างจะนำมาประยุกต์ใช้กับไทย

โดยรวมแล้วไม่ว่าจะเป็นถนนทางหลวงข้ามเมืองหรือถนนในท้องถิ่น  เยอรมนีมีมาตรฐานถนนดีมาก   พื้นแต่ละเส้นเรียบและไร้เสียงดัง ทั้งที่มีการซ่อมแซมอยู่ตลอดเวลา ช่างของเขาทำงานอย่างละเอียด  การขุดเจาะใด ๆ จะเห็นการคุยกันหน้างานของวิศวกรอาวุโสกับคนงานก่อนเริ่มปฏิบัติการ มีการปิดกั้นพื้นที่ทำงานอย่างรัดกุม ไม่มีอะไรตกจากคานหรือกระเด็นมาโดนชาวบ้าน  มีความปลอดภัยสูง ไม่มีตะปุ่มตะป่ำกลางพื้นถนน เลนถนนสีเดียวกัน ราดยางเนียน ไม่ชุ่ย  บุคลากรไม่เนื้อตัวมอมแมม ดูดีกันทุกคน  ใช้เครื่องจักรทำงานมากกว่าคน

ระบบรถสาธารณะเชื่อมถึงกันหมด  ป้ายบอกทางต่อเชื่อมชัดเจนและง่าย  การจำหน่ายตั๋วมีโปรโมชั่นหลายแบบ  ปัจจุบันมีทั้งตั๋วเดือนที่ขึ้นรถไฟชั้น 2 ระหว่างเมือง รถไฟใต้ดิน รถเมล์บนดินและรถรางได้อย่างไม่จำกัดในราคาเพียง 49 ยูโรต่อเดือน  หรือตั๋ววันที่เที่ยวได้เป็นกลุ่มในรัฐของตนในราคาที่หารกันแล้วตกวันละสิบกว่ายูโรต่อคนก็มี  เครือข่ายรถสาธารณะเหล่านี้ใช้ระบบเชื่อใจกัน  ประชาชนซื้อตั๋วได้ง่ายทางออนไลน์หรือจากตู้ ซื้อแล้วขึ้นได้ทันที  ไม่มีการตรวจตั๋วหรือต้องผ่านการกั้นเสียก่อนจึงจะขึ้นได้ 

ปกติแล้วรถที่แล่นในเมืองแทบไม่มีการตรวจตั๋วแต่อย่างใด  ส่วนรถข้ามจังหวัด มีตรวจบ้างแต่น้อยมาก เอาตั๋วกระดาษหรือตั๋วออนไลน์ที่เซฟไวในโทรศัพท์ยื่นให้นายตรวจสแกนผ่านอย่างง่ายดาย  แต่ใครเบี้ยวอาจเจอปรับตรงจุด 60 ยูโร  เส้นทางเดินรถค่อนข้างทั่วถึง  อย่างไรก็ตาม รถไฟเยอรมันมีปัญหาเรื่องความล่าช้าอยู่บ้างนิดหน่อย

ที่ต่างจากบ้านเราและประเทศอื่นในยุโรป คือ ถนนทางด่วนเยอรมันหรือออโต้บาห์น ไม่มีการเก็บค่าทางด่วนสำหรับรถเก๋ง  ใครก็สามารถขับขึ้นได้ฟรี   ป้ายบอกทางใหญ่ๆที่เห็นได้เหนือหัวบอกชื่อเมืองที่จะไปถึง  โดยจะถึงเมืองที่ชื่อเขียนเป็นลำดับล่างสุดก่อน ไล่ขึ้นบน   ไม่มีบอกว่าอีกกี่ กม.จะถึง  อาจเพราะไม่จำเป็นเนื่องจากรถทุกคันมีแผนที่ GPS นำทางอยู่แล้ว  ป้ายที่บอกนี้จะบอกด้วยว่าถนนสายนี้เข้าเมืองแล้วจะเจอส่วนไหนของเมืองก่อน เหนือ ใต้  ตะวันออกหรือตะวันตก ทำให้เข้าใจง่ายไม่หลงทิศ

เยอรมนีไม่มีระบบยูเทิร์น จึงเกิดอุบัติเหตุน้อย  ที่นี่จะมีทางออกเลี้ยวไปอีกถนนหรือเลนตรงข้ามอยู่เสมอ แม้ว่าจะไกลไปบ้าง แต่ปลอดภัยกว่าการหักรถกลับหลังหันเหมือนระบบยูเทิร์น  รถบรรทุกวิ่งได้เลนเดียวไม่เป็นเจ้าถนนไปได้ทั่ว  เมื่อเกิดอุบัติเหตุจะมีการแบ่งเลนกลางโดยอัติโนมัติให้รถกู้ชีพวิ่งเข้าถึงจุดเกิดเหตุได้อย่างรวดเร็ว รถอื่นต้องหลบไปอยู่เลนข้าง

ปั๊มน้ำมันมีไม่ชุกเหมือนบ้านเรา  ก่อนจะถึงแต่ละปั๊มจะมีป้ายบอกข้างทางด้วยว่าปั๊มอยู่ฟากไหนของถนน และปั๊มที่ถัดไปจากปั๊มนี้อีกกี่ กม. เพื่อจะได้ตัดสินใจว่าจะจอดปั๊มนี้หรือไม่  แต่ละปั๊มราคาน้ำมันไม่เท่ากัน ไม่มีการฮั้วกัน ปกติแล้วน้ำมันในปั๊มบนทางด่วนและชายแดนมักแพงกว่าปั๊มในเมือง 

ราคาน้ำมันในเยอรมนีอาจแพงกว่าประเทศเพื่อนบ้านนิดหน่อย  แต่ปัจจุบันราคาลงมาแล้วเมื่อเทียบกับตอนที่รัสเซียบุกยูเครนใหม่ ๆ    การเติมน้ำมัน ผู้ขับขี่ต้องเติมเองแล้วไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์เซอร์วิจ

            เคาน์เตอร์เซอร์วิจในปั๊มน้ำมันจะเป็นจุดที่คึกคักมาก   เพราะจะเป็นอาคารในตัวตึกที่อาจมีพื้นที่ใหญ่ขนาดขายอาหาร ขายของอุปโภคบริโภคจุกจิก รองรับคนได้หลายสิบคน หรือเป็นร้านเล็ก ๆ ที่มีเจ้าของร้านคนเดียวขายของเล็กน้อยก็ได้  ราคาสินค้าในปั๊มน้ำมันค่อนข้างมีราคาแพงกว่าร้านขายของชำปกติหรือซูเปอร์มาเก็ตหลายเท่า  อาจเพราะมีไว้ให้ลูกค้าซื้อเฉพาะกิจ  เช่น หิวข้าวเช้า หรือขนมของเล่นหลอกล่อลูกเด็กเล็กแดง     

ปกติแล้วในปั๊มน้ำมันจะมีสุขาไว้บริการ แต่ก่อนเข้ามักต้องซื้อตั๋วราคา 0.5 -1 ยูโร ต่อครั้ง  ตั๋วที่ใช้สำหรับสุขานี้มักสามารถใช้เป็นส่วนลดในการซื้อของในปั๊มน้ำมันได้ด้วย  สุขาในปั๊มน้ำมันค่อนข้างสะอาด   นอกจากนี้ ทางหลวงเยอรมันยังจัดพื้นที่สุขาและจอดพักสำหรับรถบรรทุกเป็นระยะ ๆ  อีกด้วย 

            การทำผิดกฎจราจรสำหรับรถส่วนตัวค่าปรับสูงมาก  เยอรมนีไม่มีโซนห้ามรถต่างถิ่นเข้าเหมือนกับบางประเทศก็จริง  แต่การจอดรถตามฟุตปาทข้างทางนั้นสตริ๊กมาก  ไม่ใช่เห็นที่ว่างก็จะจอดหรือจอดคาเปิดไฟฉุกเฉินค้างไว้  พื้นที่ข้างฟุตปาทอาจถูกสงวนไว้ให้รถตำรวจหรือรถท้องถิ่น ต้องดูบนพื้นเลนให้ดี 

ทันทีที่จอดบนที่สาธารณะที่มีสิทธิ์จอดได้ทุกครั้งต้องมองหาตู้จ่ายเงินค่าจอดที่ควรอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เราจอด  แล้วไปชำระค่าจอดเป็นรายชั่วโมงเสียก่อนด้วยเหรียญหรือการ์ด.