ถึงเวลาประเทศไทย เปลี่ยนเลนส์มองอินเดีย

ซึ่งเป็นผลพวงมาจากการปฏิรูปเศรษฐกิจยุค 90 ที่รัฐบาลอินเดียสามารถลดจำนวนคนยากจนได้ถึง 250 ล้านคน ในช่วง 10 ปี ทำให้อินเดียมีกลุ่มชนชั้นกลางที่ใหญ่ที่สุดในโลกและมีจำนวนแรงงานมหาศาลจนประเมินกันว่าอินเดียจะเป็นเครื่องยนต์ใหม่ของเศรษฐกิจโลก

น่าเสียดายว่าแต่ไหนแต่ไรประเทศไทยทั้งในระดับรัฐบาลและประชาชนให้ความสำคัญกับอินเดียไม่มาก ทั้งที่ประเทศไทยมีวัฒนธรรมของอินเดียมากกว่าหลายชาติในอาเซียนไม่ว่าเป็นภาษา อาหารและศิลปวัฒนธรรม โดยหลายประเทศในอาเซียนมีความใกล้ชิดอินเดียมากกว่าไม่ว่าจะเป็นสิงคโปร์ มาเลเซียและอินโดนีเซีย ซึ่งไทยอาจจะต้องเปลี่ยนมุมมองต่ออินเดียใหม่ และมองความสำคัญจากหลายนโยบายของรัฐบาลอินเดียที่มองผลประโยชน์ประเทศ

ประเทศไทยเวทีสำคัญที่สร้างความใกล้ชิดอินเดียได้ โดยเฉพาะกรอบความริเริ่มแห่งอ่าวเบงกอลสำหรับความร่วมมือหลากหลายสาขาทางวิชาการและเศรษฐกิจ (BIMSTEC) ที่มีสมาชิกเริ่มต้นประกอบด้วยบังกลาเทศ ศรีลังกา อินเดีย และไทย ก่อนที่จะขยายสมาชิกอีก 3 ประเทศ คือ ภูฏาน เมียนมา และเนปาล ซึ่งไทยมีบทบาทเริ่มต้นการร่วมกลุ่มดังกล่าวที่จัดตั้งขึ้นตาม Bangkok Declaration เมื่อปี 2540 ซึ่งไทยและอินเดียถือว่ามีบทบาทสำคัญของการรวมกลุ่มดังกล่าว
   

ทั้งนี้หากเทียบน้ำหนักการให้ความสำคัญต่ออินเดียและ BIMSTEC ของรัฐบาลไทยในช่วงที่ผ่านมาถือว่าให้บทบาทน้อยกว่าที่ควรจะเป็น ทั้งที่ไทยมีเวทีให้ได้ใกล้ชิดกับอินเดียที่ต้องการผลักดันนโยบาย “มุ่งตะวันออก” ของอินเดีย ที่สอดคล้องกับนโยบาย “มองตะวันตก” ของไทย ซึ่งในอาเซียนถือว่าไทยได้เปรียบที่มีเวทีดังกล่าวให้ใกล้ชิดอินเดีย เพื่อสร้างความร่วมมือหลายด้านรวมถึงความร่วมมือด้านเศรษฐกิจที่นับได้ว่าอินเดียกำลังเป็นเครื่องยนต์ใหม่ของเศรษฐกิจโลก
   

รัฐบาลไทยภายใต้การนำของ “แพทองธาร ชินวัตร” จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องนำพาประเทศไทยมองอินเดียด้วยมุมมองที่ต่างไปจากเดิม เมื่ออินเดียมีจำนวนคนจนลดลงมหาศาลที่ขยับขึ้นมาเป็นชนชั้นกลาง รวมทั้งมีเทคโนโลยีหลายด้าน เช่น ยา ดิจิทัล รวมถึงเป็นประเทศที่ไม่สร้างศัตรูเป็นมิตรทั้งสหรัฐและรัสเซีย หรือไม่กระทั่งจีนที่มีเรื่องขัดแย้งกันทางชายแดน แต่ที่มีความร่วมมือผ่านกลุ่ม BRICS ถึงเวลาที่อินเดียกำลังจะก้าวมามีบทบาทสำคัญของโลกที่ไทยไม่ควรมองข้าม