อย่าเสียดายในวาระสุดท้ายของชีวิต

ความเป็นมนุษย์ทำให้เราต้องใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นในสังคมจนบางครั้งต้องละความเป็นตัวเองลงบ้างเพื่อให้กิจกรรมส่วนรวมดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น แต่บางทีเราอาจสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไปทีละน้อยโดยไม่รู้ตัวเพราะเคยชินกับการทำตามความคาดหวังของผู้อื่น

แม้จะเป็นเรื่องจำเป็นเพราะอยากให้ทุกอย่างดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น ยิ่งเราทำได้ตามที่คนอื่นคาดหวังมากเพียงใดก็ส่งผลให้ครอบครัว ธุรกิจ และสังคมเข้มแข็งมากขึ้นตามไปด้วย จนหลายคนพึงพอใจกับวิถีชีวิตแบบนั้นและลืมความฝันในชีวิตของตัวเองไปในที่สุด

หนังสือขายดี The Top Five Regrets of the Dying ของ Bronnie Ware ที่ใช้เวลานานนับปีในการพูดคุยกับผู้ป่วยระยะสุดท้าย ถึงสิ่งที่เขาเสียดายที่สุดก็หนีไม่พ้นประเด็นดังกล่าวนั่นคือการใช้ชีวิตตามความคาดหวังคนอื่นจนไม่ได้ใช้ชีวิตตามวิถีทางที่เป็นของตัวเองเลย

สิ่งที่ผู้ป่วยให้สัมภาษณ์ไว้ก่อนจะลาโลกไปก็คือ ความเสียดายที่ไม่รู้จักให้รางวัลกับตัวเองมากเท่าที่ควร ตามมาด้วยการให้เวลากับเพื่อนสนิทมิตรสหายน้อยเกินไป กับการทุ่มเททำงานให้กับหน้าที่การงานมากจนละเลยการพักผ่อน

ตามด้วยการให้เวลากับการท่องเที่ยวเพื่อเปิดประสบการณ์ในชีวิตที่น้อยเกินไป และเรื่องที่สำคัญที่สุดคือการละทิ้งความฝันของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นเพราะบทบาทหน้าที่การงานของตัวเอง หรือความไม่เอาจริงเอาจังจนปล่อยให้ความฝันผ่านเลยไปทีละน้อย ๆ จนไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้อีก

การลดความเป็นตัวของตัวเองลงเพื่อบทบาทหน้าที่ที่จำเป็นต้องทำถือเป็นเรื่องจำเป็นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราสามารถเลือกเส้นทางชีวิตที่เปิดโอกาสให้เราเป็นตัวเองได้มากขึ้น ซึ่งผมเชื่อว่าความแตกต่างหลากหลายในชีวิตของมนุษย์แต่ละคนล้วนเป็นสีสันให้โลกเราน่าอยู่มากขึ้น

ความเป็นตัวของตัวเองเมื่อบวกกับศักยภาพของมนุษย์ที่สามารถทำได้ทุกสิ่งที่ต้องการ การเลือกเส้นทางอาชีพไม่ว่าจะเป็นแพทย์ ทนายความ นักสังคมสงเคราะห์ นักการเมือง นักข่าว ฯลฯ จึงล้วนมีความสำคัญต่อสังคมไม่แตกต่างกันเลย

การค้นหาตัวตนที่แท้จริง เพื่อกำหนดเส้นทางชีวิตที่เหมาะสมและสะท้อนความเป็นตัวเราได้อย่างเต็มที่จึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งกว่าฐานะ ชาติกำเนิด หรือชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเสียอีก แม้บางคนจะเชื่อว่าคนที่เกิดมาด้วยความพร้อมในเรื่องดังกล่าวย่อมมีโอกาสสำเร็จในชีวิตมากกว่า

เพราะในความเป็นจริงแล้ว เราก็จะพบเห็นคนที่เกิดมาเพียบพร้อมทุกอย่างแต่กลับล้มลุกคลุกคลานหาความสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันไม่ได้ ในขณะที่คนจำนวนไม่น้อยที่เกิดมาด้วยความอัตคัดขัดสนแต่กลับมุมานะ มุ่งมั่น สร้างเส้นทางความสำเร็จของตัวเองได้

เพราะเมื่อตระหนักว่าเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกเส้นทางชีวิตเป็นของตัวเองได้ ซึ่งนั่นก็จะเป็นภาพสะท้อนความสามารถของตัวเราเอง ยิ่งบวกกับการได้ทำในสิ่งที่รักและอาชีพที่ชื่นขอบ ก็ยิ่งก่อให้เกิดเป็นความมุ่งมั่นตั้งใจ กล้าตัดสินใจ มีวิธีคิดที่ดีและผลักดันให้เรามุ่งสู่เป้าหมายได้สำเร็จในที่สุด