ส่องกฎระเบียบช่วยโลกของยุโรปทำงานอย่างไร

Key points 

• การนําเข้าของยุโรปเพื่อปกป้องธรรมชาติอย่างมีประสิทธิภาพ 
• การแยกแยะความเสี่ยงอย่างยุติธรรมมากขึ้น
• ประโยชน์ต่อธุรกิจและหน่วยงานกํากับดูแล 

การโต้เถียงเกิดขึ้นเนื่องจากประเทศที่มีพื้นที่ป่าขนาดใหญ่มีแนวโน้มว่ามีความเสี่ยงสูงกว่าประเทศอื่นๆ สหภาพยุโรปสามารถใช้แนวทางที่เฉียบแหลมมากขึ้นในการรับรองการปฏิบัติตามข้อกําหนดด้านสิ่งแวดล้อมโดยใช้ข้อมูลคุณภาพสูง

ในที่สุดสหภาพยุโรปก็ผ่านกฎระเบียบที่ก้าวล้ำซึ่งกําหนดให้ธุรกิจต่างๆ แสดงให้เห็นว่าการนําเข้าสินค้าเกษตรไปยังกลุ่มนั้นปราศจากการตัดไม้ทําลายป่า

ประมาณการแสดงให้เห็นว่าการเกษตรขับเคลื่อนมากกว่า 90% ของการตัดไม้ทําลายป่าเขตร้อน ในทางกลับกัน การตัดไม้ทําลายป่าและการใช้ที่ดินคิดเป็น 11% ของการปล่อยก๊าซคาร์บอนทั่วโลก ในบราซิลที่มีป่าไม้มั่งคั่ง ส่วนแบ่งการปล่อยมลพิษของประเทศจากการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินคือ 46% วิกฤตสภาพภูมิอากาศจึงไม่สามารถแก้ไขได้หากไม่จัดการกับห่วงโซ่อุปทานสินค้าโภคภัณฑ์ระหว่างประเทศระหว่างประเทศ

เมื่อผ่านกฎหมายสําคัญแล้ว ก็นําเสนอความท้าทายใหม่ๆ ประเทศผู้ส่งออก ธุรกิจ และนักสิ่งแวดล้อมยังต้องการความกระจ่างว่าข้อกําหนดการตรวจสอบวิเคราะห์สถานะจะทํางานอย่างไร รายละเอียดของการดําเนินการเป็นสิ่งสําคัญสําหรับกฎหมายที่จะไปไกลกว่าการทําความสะอาดการนําเข้าของยุโรปเพื่อปกป้องธรรมชาติอย่างมีประสิทธิภาพ

 

ฉลาก “ความเสี่ยงสูง” เพื่อให้แน่ใจว่ากฎหมายประสบความสําเร็จ คณะกรรมาธิการยุโรปต้องชี้แจงว่าการตรวจสอบการบังคับใช้จะอยู่บนกรอบการทํางานที่ยุติธรรม เป็นกลาง และขับเคลื่อนด้วยข้อมูลอย่างไร การอภิปรายระหว่างประเทศทําให้เกิดความสงสัยและความสับสน โดยบางคนอธิบายว่ากฎหมายเป็น "การปกป้อง" หรือ "การเลือกปฏิบัติ" ต่อประเทศหรือสินค้าโภคภัณฑ์เฉพาะ การสื่อสารที่โปร่งใสและการปรึกษาหารือที่มากขึ้นกับประเทศผู้ผลิตจะมีความสําคัญต่อการคลี่คลายการรับรู้เหล่านี้

 

ข้อเสนอในการจัดประเภทประเทศว่า "สูง" "มาตรฐาน" หรือ "ต่ำ" ความเสี่ยงทําให้เกิดความกังวลเป็นพิเศษ การนําเข้าจากประเทศที่มีความเสี่ยงสูงสามารถเข้าสู่ตลาดสหภาพยุโรปได้ ภายใต้ข้อกําหนดการตรวจสอบวิเคราะห์สถานะเดียวกันกับที่ถือว่าเป็นความเสี่ยงมาตรฐาน แต่ต้องเผชิญกับการตรวจสอบอย่างเข้มข้นมากขึ้นจากหน่วยงานที่บังคับใช้

 

ผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดและเต็มไปด้วยป่าไม้ส่วนใหญ่มีความกระตือรือร้นอย่างเข้าใจเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะได้รับฉลากที่มีความเสี่ยงสูงและการต่อยชื่อเสียงที่มาพร้อมกับมัน ในขณะเดียวกัน ประเทศเหล่านี้เป็นประเทศที่สหภาพยุโรปต้องสร้างความสัมพันธ์ร่วมกันอย่างเร่งด่วนเพื่อจัดการกับการตัดไม้ทําลายป่า

โชคดีที่การปรับปรุงข้อมูลการตัดไม้ทําลายป่าและวิธีการรายสาขาเป็นวิธีที่มีแนวโน้มว่าจะก้าวไปข้างหน้า ความพร้อมใช้งานของข้อมูลแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศและสินค้าโภคภัณฑ์ แต่ในการพัฒนากรอบการทํางาน สหภาพยุโรปไม่ควรจํากัดตัวเองให้อยู่ในแหล่งข้อมูล "ตัวส่วนร่วมที่ต่ําที่สุด" ซึ่งมีความครอบคลุมในวงกว้างโดยแลกกับรายละเอียด การควบคุมการตัดไม้ทําลายป่าอย่างมีประสิทธิภาพหมายถึงการใช้ข้อมูลที่ดีที่สุดในทุกที่ที่มี

 

อันที่จริง ข้อมูลที่มีรายละเอียดค่อนข้างมาก รวมถึงแผนที่การปลูกพืชและการตัดไม้ทําลายป่า ครอบคลุมภาคส่วนที่สําคัญบางประการ เช่น ถั่วเหลืองและเนื้อวัวในบราซิล และน้ํามันปาล์มในอินโดนีเซีย ข้อมูลคุณภาพสูงนี้ รวมถึงสถิติอย่างเป็นทางการ สะท้อนถึงการลงทุนอย่างมากในความโปร่งใสของข้อมูลโดยการผลิตประเทศเอง สหภาพยุโรปจะได้รับประโยชน์จากการให้คําปรึกษาแก่รัฐเหล่านี้ในการรวมทรัพยากรเหล่านี้เข้ากับแนวทางของตน

 

แยกแยะความเสี่ยงอย่างยุติธรรมมากขึ้น

 

เส้นทางหนึ่งที่มีผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการซูมเข้าในภูมิภาคภายในประเทศ กฎระเบียบนี้ให้ความเป็นไปได้นี้ และสามารถตอบคําวิจารณ์มากมายที่กฎหมายต้องเผชิญจนถึงปัจจุบัน

 

ความก้าวหน้าในการทําแผนที่ห่วงโซ่อุปทานเผยให้เห็นว่าแม้ประเทศใดประเทศหนึ่งจะมีความเสี่ยงสูงโดยรวม ส่วนแบ่งการผลิตจํานวนมากและหลายภูมิภาคอาจจัดอยู่ในประเภทความเสี่ยงต่ําได้อย่างน่าเชื่อถือ ตัวอย่างเช่น เมื่อดูการผลิตถั่วเหลืองในบราซิลในปี 2020 ความคิดริเริ่มด้านความโปร่งใส Trase พบว่ามีเพียง 569 แห่งจากเทศบาลที่ผลิตถั่วเหลืองประมาณ 2,400 แห่งเท่านั้นที่คิดเป็น 99% ของการตัดไม้ทําลายป่าจากถั่วเหลืองของบราซิล

 

ในกรณีที่ข้อมูลดังกล่าวมีอยู่ ภูมิภาค in-country สามารถจําแนกได้ตามส่วนแบ่งร้อยละของการตัดไม้ทําลายป่าที่เชื่อมโยงกับสินค้าโภคภัณฑ์ทั้งหมดของประเทศ ตัวอย่างเช่น ภูมิภาคที่รวมกันคิดเป็นสัดส่วนน้อยกว่า 1% ของยอดรวมของประเทศอาจจัดอยู่ในประเภทความเสี่ยงต่ํา เมื่อเทียบกับระบบระดับความเสี่ยงระดับชาติที่ครอบคลุม สัดส่วนของกระแสการค้าที่มากขึ้นอาจอยู่ภายใต้ข้อกําหนดการเปิดเผยข้อมูลที่ง่ายขึ้นและการตรวจสอบการบังคับใช้ที่เข้มข้นน้อยกว่า

 

ระบบนี้จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจและหน่วยงานกํากับดูแล โดยลดต้นทุนการปฏิบัติตามข้อกําหนดโดยไม่กระทบต่อเป้าหมายด้านกฎระเบียบ แนวทางที่ฉลาดนี้อาจทําให้กฎหมายมีฟันมากขึ้น ท้ายที่สุด กฎระเบียบสามารถประสบความสําเร็จได้ด้วยการบังคับใช้ที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่หน่วยงานบังคับใช้ต้องเผชิญกับงานที่ยากลําบากในการประเมินข้อมูลจํานวนมากที่เปิดเผยในการตั้งค่ากฎระเบียบใหม่ การจําแนกประเภทความเสี่ยงที่เหมาะสมยิ่งจะช่วยให้พวกเขาอุทิศทรัพยากรที่จํากัดให้กับการนําเข้าอย่างเร่งด่วนที่สุดซึ่งต้องมีการตรวจสอบข้อเท็จจริง

 

สหภาพยุโรปยังสามารถจัดหมวดหมู่เฉพาะสําหรับสินค้าโภคภัณฑ์เฉพาะได้. ตัวอย่างเช่น พื้นที่ที่เห็นการตัดไม้ทําลายป่าอย่างเข้มข้นสําหรับเนื้อวัวเมื่อเร็วๆ นี้ อาจเป็นแหล่งกาแฟที่มีความเสี่ยงต่ํา-risk การตระหนักถึงความแตกต่างในแต่ละภาคส่วนจะหลีกเลี่ยงการกําหนดภาระให้กับบริษัทที่ทําหน้าที่อย่างมีความรับผิดชอบอยู่แล้ว