เปิดใจ'ต้องเต'เรื่องเล่าและแรงบันดาลใจ(แบบสั้นๆ)ก่อนทำหนัง 'สัปเหร่อ'

ในวันที่ภาพยนตร์เรื่องสัปเหร่อ รายได้ฉุดไม่อยู่ 600 ล้านบาท (ปลายเดือนตุลาคม 2566 )ไปแล้ว ทำให้ชื่อของ ต้องเต ธิติ ศรีนวล ที่เป็นทั้งผู้กำกับการแสดง คนเขียนบท นักแสดง(คนบ้าในสัปเหร่อ) ตัดต่อ เลือกเพลงประกอบ และวางแผนการตลาด กลายเป็นที่รู้จักทั่วประเทศ

ไม่ว่าสัปเหร่อจะดังหรือไม่ดัง เขาก็ยังมีสไตล์เป็นตัวของตัวเอง ไม่ว่าเรื่อง เสื้อผ้า หน้าผม รองเท้าและวิธีคิด 

ต้องเต เข้าไปคลุกคลีเรียนรู้การทำหนังกับไทบ้าน สตูดิโอ ตั้งแต่เรียนปีที่ 1 มหาวิทยาลัยมหาสารคาม คณะศิลปกรรมศาสตร์และวัฒนธรรมศาสตร์ สาขาศิลปะการแสดง 

 

นอกจากนี้เขายังเป็นคนชอบเรียนรู้ชีวิตผู้คนในมุมต่างๆ เคยลองเป็นขอทาน และลองเอาตัวเองไปอยู่ในอาชีพที่สนใจ เพื่อทำความรู้จักชีวิตอีกมุม 

นั่นคงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาเข้าใจตัวละครในอาชีพนั้นๆ ได้อย่างลึกซึ้ง ไม่เว้นแม้กระทั่งการพูดคุยกับคนทำอาชีพสัปเหร่อ และลงไปคลุกกับวิถีสัปเหร่ออยู่นานโข

ในวัย 27 ปี(ปี 2566) ต้องเตประสบความสำเร็จจากหนังเรื่องแรกก็คือ สัปเหร่อ ทั้งรายได้และการยอมรับจากคนดู 

จึงเป็นที่มาของบทสนทนาสั้นๆ กับกรุงเทพธุรกิจ...

• 1.ย้อนไปถึงวัยเด็ก คุณเป็นเด็กแบบไหน

ผมเป็นเด็กไม่ค่อยพูด แต่กล้าแสดงออก เวลาโรงเรียนมีกิจกรรมอะไรให้แสดงออก ไม่ว่าการแสดงตลก ทอล์คโชว์ โชว์วิทยาศาสตร์ โต้วาที ผมทำหมด

• 2.ตอนเรียนปริญญาตรีตั้งใจจะเรียน 8 ปี เพื่ออะไร

ถ้าเราไม่ชอบวิชาไหน...ต้องเรียนด้วยเหรอ ผมจึงเปลี่ยนแนวคิดตัวเองใช้โควต้าในการเรียนเต็มที่ เลือกเรียนสิ่งที่อยากเรียน แม้จะใช้เวลานาน ผมไม่รู้สึกเสียเวลา เพราะหลักสูตรปริญญาตรีให้เรียนได้เต็มที่ 8 ปี

ผมเรียนมหาวิทยาลัยมหาสารคาม สาขาศิลปะการแสดง ตอนนั้นเพื่อนลงคณะนี้ให้ ตอนแรกก็คิดว่าไม่ใช่ตัวตนของเรา ก็พยายามปรับตัว เพื่อทำให้สิ่งที่เรียนเชื่อมโยงกับสิ่งที่เราทำอยู่ ทำให้ได้เปรียบเพื่อนๆ

อย่างการเขียนบทในละคร แม้ศาสตร์ละครเวทีกับภาพยนตร์จะแตกต่างกัน แต่มีสิ่งที่เหมือนกัน ขณะที่ละครเวทีมีการเล่าเรื่องที่ซับซ้อน มีบล็อกกิ้ง พอมาทำภาพยนตร์ โครงสร้างคล้ายกัน ต่างที่ละครทำบนเวที ส่วนหนังใช้การถ่ายทำ

นอกจากนี้ผมยังมีความอยากเรียนต่อปริญญาโท อยากเรียนรู้เพิ่มเติมเพื่อใช้ในการทำงานภาพยนตร์ ไม่ว่าเรื่องการบริหารจัดการ หรืออะไรที่แตกต่างจากที่เรียนมา 

• 3.คุณเข้ามาคลุกคลีทำงานกับไทบ้าน สตูดิโอ ตั้งแต่เรียนปี 1 มหาวิทยาลัย? 

ผมทำงานตั้งแต่ปี 1 เมื่อรู้สึกว่า เรียนไม่ตรงกับความต้องการ ก็เริ่มออกมาใช้ชีวิตนอกมหาวิทยาลัย มาขอทำงานไทบ้าน สตูดิโอ ตั้งแต่ซีรีย์แรก และเมื่อแคสเป็นนักแสดงไม่ได้ ก็ขอเป็นตัวประกอบ เพื่อศึกษาตำแหน่งในกองภาพยนตร์ เพราะเราไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้

ผมแสดงได้หมด แค่อยากแจมเป็นตัวประกอบ ตั้งแต่ภาคแรกเป็นตัวประกอบตลอด จากนั้นขอเขียนบท เลื่อนมาเป็นผู้ช่วยผู้กำกับและเป็นผู้กำกับ เพราะผมสนุกที่จะเรียนรู้กับเรื่องหนัง

• 4.คุณเข้าไปเรียนรู้ชีวิตและอาชีพจากคนอื่นอย่างไร ?

ผมชอบใช้ชีวิต จะพาตัวเองไปเรียนรู้จริง อยากรู้ว่ามนุษย์เป็นยังไง เพื่อจะได้เข้าใจมนุษย์ให้มากๆ ผมเคยลองเป็นขอทาน คนเก็บขยะ อยากเรียนรู้อะไรก็ไปตรงนั้น

• 5.ทำไมชอบหนังเงียบแบบชาลี แชปลิน ?  

ชาลี เล่าเรื่องตลกร้ายในภาพยนตร์ไม่ใช้เสียง เล่าด้วยภาพ ทำให้เราลองรีเสิร์ช วิเคราะห์ว่า ถ้าจะเอามาเล่าในแบบหนังไทบ้านที่มีความเป็นท้องถิ่นต้องทำอย่างไร ต้องเล่าด้วยภาพที่มีความเป็นสากลมากขึ้น ไม่ใช่แค่คนอีสานเข้าใจ คนทั่วไปก็ต้องเข้าใจ