Longlegs กดดัน สยองลึก ‘นิโคลัส เคจ’ วิปลาสได้มากกว่าที่คุณคิด

‘Longlegs ถอดรหัสคลั่งอำมหิต’ เป็นหนังที่ใช้ครบทุกองค์ประกอบในการสร้างความเขย่าขวัญ ทั้งภาพ เสียง บรรยากาศ และการแสดงที่เข้าถึงบทกันทุกตัวละคร

 

ความนิ่งเงียบของบรรยากาศที่บีบอัดเราให้รู้สึกกดดันไปด้วย ความบ้าคลั่งแบบไร้เสียง ดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนหนังสยองขวัญแนวจิตวิทยายุคเก่าอย่าง Psycho (1960) ไม่น้อย สมแล้วที่ ‘ออสกูด เพอร์กินส์’ ลูกชายของ ‘แอนโทนี เพอร์กินส์’ ผู้รับบท ‘นอร์แมน เบตส์’ จากไซโค เวอร์ชั่นอัลเฟรด ฮิทช์ค็อก เป็นคนกำกับและเขียนบทด้วยตัวเอง

การแสดงของ ‘นิโคลัส เคจ’ คือที่สุดแห่งความจิต สิ่งที่ทำให้คนดูเกิดความรู้สึก “หลอนลึก” ที่สุดในเรื่องคือตัวละครแสนวิปลาสที่เขาเล่นนี่เอง

ในขณะที่ ‘ไมกา มอนโร’ ก็แสดงให้เห็นว่า “ความกลัวจับขั้วหัวใจจนน้ำตาไหลออกมาเอง” มันเป็นยังไง

 

แม้แต่นิโคลัส เคจเองยังยกย่องการแสดงของไมกาว่าเป็นการแสดงที่ effortless หรือไม่โอเวอร์แอคติง แถมเธอยังมีความงดงามปนความเป็นเด็กอยู่ในนั้น โดยเคจบอกว่าไมกาเป็นคนที่ดูเปราะบางแต่มีเสน่ห์ ทำให้คนดูเกิดความรู้สึกห่วงใยและเอาใจช่วยตัวละครที่เธอเล่น

 

Longlegs ไม่ได้เป็นเพียงแค่หนังสืบสวนสอบสวนตามหาฆาตกรโรคจิตเพียงอย่างเดียว แต่ตัวบทพาเราไปไกลกว่านั้น ซึ่งต้องไปดูกันเอาเองในโรงภาพยนตร์ เพราะถ้าสปอยล์ก่อนจะหมดสนุกทันที

 

 

นักวิจารณ์ฝั่งตะวันตกนำ Longlegs ไปเทียบชั้นกับ The Silence of the Lambs เพราะพล็อตเรื่องเกี่ยวกับเอฟบีไอสาวตามจับฆาตกรต่อเนื่องแล้วเกิดความผูกพันธ์บางอย่างระหว่างกันขึ้นมา แต่จริง ๆ แล้ว Longlegs มีส่วนผสมของหนังหลายเรื่องมากกว่านั้น เช่น การถอดรหัสปริศนาที่ฆาตกรทิ้งไว้คล้าย ๆ Zodiac

 

ส่วนบรรยากาศเงียบสงัด หมู่บ้านที่ไม่มีผู้คนผ่านไปมาให้เห็น ท้องฟ้าสีหม่นเหมือนฝนจะตก บ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวโดด ๆ กลางป่าไร้ผู้คนท่ามกลางหิมะตก สร้างความกดดันและหวาดผวาคล้ายกับ Psycho หรือ The Shining

 

 

สิ่งที่ขอชมอีกอย่างคือ การใช้ภาพที่สวยแต่หลอน (ชอบฉากที่ Longlegs ถือกระเป๋ายืนอยู่ข้างป้ายรถเมล์มากเป็นพิเศษ) ตลอดจนการใช้เสียง มุมมองของกล้องที่นำสายตาคนดูให้เกิดความรู้สึกตามที่ผู้กำกับต้องการ มาสร้างความกดดันได้ในแบบที่ลงตัว ไม่พร่ำเพื่อ หรือเสียงดังหนวกหูไปจนน่ารำคาญ

 

ถึงแม้ว่าปัจจุบันจะมีการทำหนังสยองขวัญออกมาเป็นจำนวนมากจนอาจทำให้คนดูเกิดความรู้สึกซ้ำซากจำเจ ไม่มีอะไรใหม่อีก แต่ Longlegs ก็ยังสามารถสร้างความหลอนในแบบของตัวเองออกมาได้ดี (ไม่งั้นคงไม่ได้รับการเทคะแนนให้เป็นหนังสยองขวัญที่ดีที่สุดในปีนี้ หรือดีที่สุดในทศวรรษ)

 

แม้ว่าการนำหลายประเด็นมายำรวมกันเป็นแรงจูงใจของฆาตกรที่เฉลยออกมาในตอนจบจะทำให้อิมแพคจากความจิตของตัวละครลดลงไปบ้างก็ตาม แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่งก็เป็นการทำให้เส้นแบ่งระหว่างหนังสยองขวัญ หนังสืบสวนสอบสวนตามล่าฆาตกรโรคจิต หนังเหนือธรรมชาติพร่าเลือน และสามารถมารวมกันอยู่ในหนังเรื่องเดียวได้

 

รับชม ‘Longlegs ถอดรหัสคลั่งอำมหิต’ ได้แล้ววันนี้ ในโรงภาพยนตร์