‘คุณธรรม’ นำการค้า ไวรัสไม่ฆ่า ‘ความดี’

ความสามารถหนึ่งที่มนุษย์มีมากกว่าสิ่งมีชีวิตใด ๆ ในโลกคือ การเอาตัวรอด นั่นทำให้มนุษย์มีวิวัฒนาการและดำรงอยู่ได้อย่างเย่อหยิ่งและเห็นแต่ตัวมาจนกระทั่งถึงวันนี้ ซึ่งมนุษยชาติเผชิญความท้าทายใหม่จากการระบาดของ “เชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ 2019 ”

เริ่มต้นที่จีน แต่ไม่แน่ว่าจะไปจบที่ไหน เพราะขึ้นชื่อว่าระบาดคือกระจายไปทั่ว ความสามารถเอาตัวรอดของคน กับคำว่า เอาตัวเองรอด หรือ เห็นแก่ตัว เป็นคนละเรื่อง แต่สองคำนี้มักถูกรวบตึงดึงมาใช้เพื่อหาเป็นเหตุผลการเอาเปรียบคนอื่น ความไร้น้ำใจ และลุกลามไปถึงการเหยียดชาติซึ่งกำลังก่อตัวขึ้นและน่าจะมีแนวโน้มแพร่กระจายไปได้รวดเร็วกว่าไวรัสเจ้าปัญหาเสียอีก

ในโลกของการค้า ที่มีหลักการง่ายๆว่าด้วยการมุ่งแสวงหาผลกำไร แต่กำไรนั้นต้องไม่สร้างความเดือดร้อน หรือเอาเปรีียบใคร ไม่ว่าจะเป็นคู่แข่งทางการค้า หรือ แม้แต่ประชาชนทั่วไป ซึ่งก็คือลูกค้าของธุรกิจนั้น ๆ 

ยิ่งเป็นการค้าระหว่างประเทศ การไม่เอาเปรียบกันหรือการค้าแบบทุบหัวเข้าบ้าน หรือ แม้แต่การอ้างอิงหลักเศรษฐศาสตร์ง่ายๆที่ว่า ดีมานด์สูง ราคาก็ต้องสูงตามนั้นเป็นสิ่งที่ “เข้าใจได้ แต่รับ"ไม่ได้”

จีน ยักษ์ใหญ่ที่กำลังล้มทั้งยืน เพราะโรคระบาด จีนเป็นอู่ข้าวอู่น้ำของไทย มานาน ทั้งด้านการค้า การท่องเที่ยว ไม่นับความสัมพันธ์ด้านอื่น ๆ ที่เรียกได้ว่าแยกออกจากกันยาก เป็นสายสัมพันธ์ที่ถ้าจีนล้ม ไทยก็เซไปด้วย

สิ่งที่ไทยควรจัดการกับสถานการณ์ขณะนี้คืออะไรทางเลือกที่หนึ่ง ตัดสายสัมพันธ์ต่างๆทิ้งเพื่อไม่ล้มไปด้วย หรือ ทางเลือกที่สองคือสู้ไปด้วยกัน 

ทั้งสองทางเลือก มีข้อดีข้อเสียต่างกัน เรากำลังมองหาทางเลือกที่สาม คือ ถูกทุกข้อ เพราะก่อนอื่นเพื่อจำกัดความเสียหายต่อชีวิตและทรัพย์สินคนไทย รัฐบาลควรยุติการเข้ามาของชาวจีน ซึ่ง ณ เวลานี้ ถ้าจะตัดสินใจอะไรถือว่าช้าไปแล้ว แต่ทำตอนนี้ก็ยังดีกว่าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย

การสกัดคนจีนไม่ให้เข้าประเทศทุกช่องทางมีความจำเป็น และมั่นใจว่าทางการจีนก็จะต้องเข้าใจ คนไทยจะเสียขวัญไปมากกว่านี้ไม่ได้

ส่วนอีกทางหนึ่ง คือเราจะสู้ไปด้วยกัน  กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ (DITP) เผยถึงสถานการณ์ล่าสุดในจีนว่าปริมาณความต้องการสินค้าที่เกี่ยวกับสุขอนามัยต่างๆ โดยเฉพาะจากจีน กรมได้ประสานงานส่งรายชื่อผู้ส่งออกถุงมือยาง อุปกรณ์และวัสดุทางการแพทย์ให้แก่ผู้นำเข้าจีนซึ่งจำเป็นต้องนำเข้าสินค้าอย่างเร่งด่วน เช่น หน้ากากอนามัย ถุงมือแพทย์ เทอร์โมมิเตอร์ ถุงสวมรองเท้าแบบใช้แล้วทิ้ง เป็นต้น

ขณะนี้ไทยมีสินค้าที่จีนกำลังต้องการ เป็นจังหวะที่ไทยต้องแสดงน้ำใจ แต่ไม่ใช่การบริจาค “ถือป้ายถ่ายรูป” แต่เป็นการซื้อขายตามปกติคือเอากำไรตามสมควร เร่งเพิ่มกำลังผลิต ซึ่งไม่ใช่เพื่อให้ได้เงินมาก ๆ แต่เพื่อให้สินค้าไทยไปช่วยคนจีนและคนอื่น ๆ ทั่วโลกให้ได้มาก ๆ ที่สุด  เหล่านี้คือวิถีแห่งคุณธรรมนำการค้า เพราะไวรัสไม่สามารถฆ่าความดีได้