พิบูลศักดิ์ ละครพล : บทกวี : เกินพอดี เกินธรรมดา ฟ้าขุ่นเคือง

เกินพอดี เกินธรรมดา ฟ้าขุ่นเคือง

เรื่อง/ภาพ : พิบูลศักดิ์ ละครพล

summerriver9@gmai .com

-------------------------------------------------

สายลมเป็นใจ

หอบพืชพันธุ์ไม้ไปหว่าน

ดินน้ำฟ้าอากาศประกอบการ

ดลบันดาลร้ายดี ทุกดินแดน

ซีกโลกหนึ่งนั้นแล้งน้ำ

อีกซีกชุ่มฉ่ำไม่ขุ่นแค่น

“ธรรมชาติ”กำหนด “ทำ”ทดแทน

อย่าดูแคลน ดินตม น้ำลมไฟ

จากยุคสู่ยุคจนอารยะ

ปัจจุบันขณะ ธรรมยิ่งใหญ่

เผลอผิดพลาด ธาตุทั้งสี่ นี้เมือไร

โลกสิ้นไร้สมดุล กรุ่นร้อนร้าย

ดึงสมดุล ด้วยพอดี ธรรมชี้ชัด

ภัยพิบัติ น้ำแห้งฟ้า ผืนป่าหาย

พายุหิมะ ธารน้ำแข็ง ถล่มทะลาย

เรือนกระจก นรกฉาย เผาไหม้เมือง

โลกรุ่มร้อนคนกลับไร้ดวงใจเห็น ตาน้ำเย็นธรรมยาใจไม่ฟุ้งเฟื่อง

เกินพอดี เกินธรรมดา ฟ้าขุ่นเคือง โรยไวรัสตัวเขื่อง ”ห่าค้างคาว”

พ.ศ.ล.ค.พ.

๑๘/๐๓/๒๕๖๓

ชื่อภาพ :  กระท่อมช่างรองเท้า

สถานที่ :  หน้าบ้านทุ่งดาว แม่ใจ พะเยา

เทคนิค :  สีน้ำบนกระดาษ 

ขนาด  :  A๕