ระวัง! โรคซิฟิลิส "หลวงปู่แสง" ติดต่อได้ แม้ไม่มีเพศสัมพันธ์

ขณะที่ ลูกศิษย์ผู้ใกล้ชิดได้ออกมาโต้แย้ง ว่า หลวงปู่แสง มีอาการอาพาธด้วยโรคอัลไซเมอร์ จนอาจแสดงพฤติกรรมออกมาโดยไม่รู้ตัว

วันนี้ (14 พ.ค.2565)คณะแพทย์ผู้ดูแลอาการอาพาธ “หลวงปู่แสง ญาณวโร”  โดยนพ.เศวต ศรีศิริ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลพริ้นซ์ อุบลราชธานี กล่าวในฐานะแพทย์ผู้เคยทำการรักษาอาการอาพาธ ระบุว่า ทางคณะศิษยานุศิษย์ได้มอบหมายให้คณะแพทย์ผู้ทำการรักษาอาการอาพาธของหลวงปู่แสง มากว่า 20 ปี ให้ข้อมูลและข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสุขภาพของหลวงปู่แสง

โดยคณะแพทย์วินิจฉัยว่า มีภาวะอัลไซเมอร์ ระยะที่ 1 มีโอกาสที่ผู้ป่วยจะมีความจำถดถอยบ้าง ถามซ้ำๆพูดซ้ำๆเรื่องเดิม แต่ยังสื่อสารและใช้ชีวิตได้ตามปกติ ส่วนจะเป็นอัลไซเมอร์ ระยะที่ 2 หรือเปล่าแพทย์เฉพาะทางยังต้องวินิจฉัยเพิ่มเติม

ขณะเดียวกันจากการตรวจสอบพบว่า หลวงปู่แสง มีประวัติไข้มาลาเรียขึ้นสมอง ซึ่งในทางการแพทย์ หากการตรวจซิฟิลิส (TPHA Test) อาจพบเชื้อลวงได้ ควรตรวจซ้ำเพื่อยืนยัน หรืออาจเคยติดเชื้อซิฟิลิซมาก่อนก็เป็นได้ หากสงสัยจริงๆอาจใช้วิธีเจาะน้ำไขสันหลังตรวจสอบเพิ่มเติม

ทั้งนี้ เมื่อมีการตรวจพบว่า หลวงปู่แสง อาจเป็นโรคซิฟิลิส ซึ่งความเข้าใจของคนส่วนใหญ่จะมองว่าเป็นโรคทางเพศสัมพันธ์ ทำให้เกิดข้อถกเถียงขึ้นมาทันที พระเกจิอายุ 98 ปี เหตุใดถึงเป็นโรคนี้ได้

 

 

• “โรคซิฟิลิส” ติดต่อได้แม้ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์

เมื่อพูดถึง “โรคซิฟิลิส (Syphilis)” ส่วนใหญ่ มักจะเข้าใจว่าเป็นโรคทางเพศสัมพันธ์ แต่จริงๆ แล้วการติดต่อโรคนี้ ไม่ได้เกิดจากการมีเพศสัมพันธ์เพียงอย่างเดียว

ว่ากันว่า โรคซิฟิลิส (Syphilis) เกิดจากเชื้อแบคทีเรียทรีโพนีมา แพลลิดัม (Treponema Pallidum) ที่สามารถแพร่เชื้อเข้าสู่ร่างกายได้ผ่านทางการสัมผัสผู้มีเชื้อ ทั้งการจูบ การมีเพศสัมพันธ์ การสัมผัสแผล การรับเลือดมาจากผู้ติดเชื้อ หรือการสัมผัสเข็มที่ติดเชื้อ

โดยปัญหาส่วนใหญ่ คือ ผู้ที่เป็นโรคซิฟิลิสนั้นมักจะไม่รู้ตัวว่าตนเองได้รับเชื้อ เนื่องจากการดำเนินของโรคหลังจากที่ได้รับเชื้อแล้วจะเป็นไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะแสดงอาการขึ้นมาในระยะเวลาหลายปีให้หลัง ซึ่งในทางการแพทย์จะเรียกระยะนี้ว่า ระยะแฝง (Latent Phase) หากเกิดการติดเชื้อแล้วตรวจพบได้ตั้งแต่เนิ่นๆ ก็จะสามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่ถ้าหากปล่อยไว้โดยที่ไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี ก็อาจทำให้เกิดปัญหารุนแรงตามมาในภายหลัง

• พฤติกรรมเหล่านี้ ไม่ติดโรคซิฟิลิส

หากไม่รับการรักษาที่ถูกต้อง อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนจากการติดเชื้อ ส่งผลต่อระบบประสาท หัวใจ สมอง ระบบต่างๆ ของร่างกาย และอาจรุนแรงถึงขั้นเสียชีวิต

• การนั่งฝารองชักโครก หรือใช้ห้องน้ำเดียวกัน
• การกอด การจับมือ
• การใช้สิ่งของเครื่องใช้ร่วมกัน
• การรับประทานอาหารและใช้ภาชนะร่วมกัน
• การว่ายน้ำในสระเดียวกัน หรือใช้อุปกรณ์ออกกำลังกายร่วมกัน

โรคซิฟิลิสเป็นโรคติดต่อที่หลายคนมักกลัวว่าจะติดโรคจากการใช้ของร่วมกันหรือใส่เสื้อผ้าร่วมกัน แต่ความจริงแล้วเชื้อแบคทีเรียที่ก่อโรคซิฟิลิสถูกทำลายได้ง่ายๆ จากความร้อน สบู่ และน้ำยาทำความสะอาด ดังนั้นโรคซิฟิลิสจึงไม่ได้ติดต่อกันง่ายๆ

 

• สาเหตุการติดเชื้อ "โรคซิฟิลิส" ที่พบบ่อยที่สุด

ผู้ป่วยมักไม่ทราบว่าได้รับเชื้อซิฟิลิส เนื่องจากเชื้อจะใช้เวลาเป็นปีกว่าจะการแสดงอาการ แถมผู้ป่วยซิฟิลิสเมื่อเกิดแผลมักมีความเสี่ยงได้รับเชื้อ HIV สูงขึ้น หากทราบว่าติดเชื้อแต่เนิ่นๆ สามารถรักษาให้หายได้ แต่ถ้าปล่อยให้ดำเนินไปถึงระยะสุดท้าย อาจร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต

การติดเชื้อซิฟิลิสสามารถติดจากแม่สู่ลูกได้ อาจทำให้คลอดก่อนกำหนด เด็กเสียชีวิตในครรภ์หรือเสียชีวิตหลังคลอดได้ เด็กที่ได้รับเชื้อมักจะไม่แสดงอาการอาจมีเพียงผื่นที่มือเท้า หลังจากนั้นจะเริ่มส่งผลต่อการได้ยิน ทำให้ตาบอด หรือมีจมูกแบบซิฟิลิส ผู้ที่มีความเสี่ยงจึงควรตรวจเชื้อก่อนตั้งครรภ์ทุกครั้ง

การติดต่อโรคซิฟิลิส

• ทางปาก ผ่านการจูบ
• ทางเพศสัมพันธ์
• จากแม่สู่ลูกน้อยในครรภ์
• รับเลือดจากผู้ติดเชื้อ
• สัมผัสโดยตรงกับแผลผู้ป่วย

ดังนั้น สาเหตุของการติดเชื้อที่พบบ่อยได้ที่สุด คือ การได้รับเชื้อโดยตรงผ่านทางรอยขีดข่วนหรือบาดแผลเล็กๆ บนผิวหนัง รวมไปถึงบริเวณเยื่อบุต่างๆ โดยเฉพาะการมีเพศสัมพันธ์กับผู้ที่เป็นแผลและมีเชื้ออยู่ นอกจากนี้เชื้อซิฟิลิสยังสามารถติดต่อจากแม่สู่ลูกในระหว่างการตั้งครรภ์และการคลอดบุตรได้อีกด้วย

• เช็กอาการของโรคซิฟิลิส

การติดเชื้อซิฟิลิสจะมีการดำเนินของโรคแบ่งเป็น 4 ระยะ โดยแต่ละระยะจะมีอาการที่แตกต่างกันออกไป อย่างไรก็ตาม การดำเนินของโรคซิฟิลิสอาจไม่ได้ดำเนินตามระยะ 1-4 อาจจะมีการสลับหรือซ้อนทับกันของระยะต่างๆ ได้

สำหรับ ระยะของโรคซิฟิลิส (Stages of Syphilis) แบ่งเป็นดังนี้

• โรคซิฟิลิสระยะแฝง (Latent Stage)

ระยะนี้การดำเนินโรคอาจกินระยะเวลานานหลายปีหลังจากได้รับเชื้อ และจะเป็นระยะที่ไม่ปรากฎอาการใดๆ ที่บ่งบอกถึงการติดเชื้อซิฟิลิสเลย การเจาะเลือดไปตรวจจึงเป็นทางเดียวที่จะสามารถตรวจสอบได้ว่า เกิดการติดเชื้อซิฟิลิสหรือไม่ และหากสตรีที่มีเชื้อซิฟิลิสในระยะแฝงเกิดการตั้งครรภ์ ก็อาจส่งผลให้ทารกในครรภ์ติดเชื้อได้

• โรคซิฟิลิสระยะที่หนึ่ง (Primary Syphilis)

เมื่อได้รับเชื้อซิฟิลิสเข้าสู่ร่างกายแล้ว การดำเนินของโรคในระยะแรกจะแสดงอาการเริ่มต้นจากการมีแผลเล็กๆ ที่เรียกว่าแผลริมแข็ง (Chancre) ซึ่งโดยทั่วไปมักจะเกิดขึ้นหลังจากที่เชื้อแบคทีเรียเข้าสู่ร่างกายไปแล้วประมาณ 3 สัปดาห์ ในเพศชายแผลริมแข็งมักจะเกิดขึ้นในบริเวณปลายหรือลำอวัยวะเพศ

ในกรณีของผู้ป่วยบางรายอาจเกิดแผลซุกซ่อนอยู่ภายในบริเวณช่องคลอด หรือทวารหนัก ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้วจะเกิดขึ้นเพียงตำแหน่งเดียว ทำให้ผู้ป่วยบางรายไม่รู้ตัวว่ามีแผลเกิดขึ้น เนื่องจากแผลนี้จะไม่แสดงอาการปวดและสามารถหายเองได้ภายในระยะเวลาไม่กี่สัปดาห์ แม้ไม่ได้ทำการรักษาใดๆ ก็ตาม

• โรคซิฟิลิสระยะที่สอง (Secondary Syphilis)

เมื่อเข้าสู่ระยะที่สอง ผู้ป่วยซิฟิลิสจะปรากฎอาการสำคัญ คือ มีผื่นสีแดงน้ำตาลขึ้นที่บริเวณฝ่ามือ ฝ่าเท้า และผื่นอาจกระจายไปทั่วร่างกายโดยที่ไม่เกิดอาการคัน นอกจากนี้ยังอาจพบผื่นสีเทาในปาก คอ และปากมดลูก

รวมไปถึงอาจพบหูด (Condylomata Lata) ในบริเวณที่อับชื้น เช่น รักแร้ ทวารหนัก และขาหนีบ รวมถึงอาจมีอาการอื่นๆ ร่วมด้วย เช่น อาการปวดกล้ามเนื้อ ไข้ เจ็บคอ ต่อมน้ำเหลืองโต และผมร่วง โดยอาการต่างๆ เหล่านี้จะสามารถหายไปเองได้ภายในระยะเวลาไม่กี่สัปดาห์ แต่ก็สามารถกลับมาเป็นใหม่ได้เช่นเดียวกัน

• โรคซิฟิลิสระยะสาม (Tertiary Syphilis)

ผู้ติดเชื้อประมาณ 15-30% จากผู้ติดเชื้อที่ไม่ได้ทำการรักษาทั้งหมดจะมีการดำเนินโรคต่อเนื่องไปสู่ระยะสาม ซึ่งเชื้อโรคจะเกิดการพัฒนาจนส่งผลต่ออวัยวะสำคัญ ทำให้เกิดการบาดเจ็บต่อสมอง ระบบประสาท ตา หัวใจ เส้นเลือด ตับ หรือกระดูกและข้อต่อ ซึ่งถ้าหากรักษาไม่ทันก็จะทำให้อวัยวะต่างๆ ถูกทำลายจนไม่สามารถกลับมาใช้งานอย่างเป็นปกติได้ สำหรับทารกในครรภ์ที่ได้รับเชื้อจากมารดาก็อาจเกิดความผิดปกติต่อร่างกาย พิการ รวมไปถึงการเสียชีวิตตั้งแต่ในครรภ์หรือเสียชีวิตหลังคลอดได้

• โรคซิฟิลิสโดยกำเนิด (Congenital Syphilis)

โรคซิฟิลิสโดยกำเนิดเกิดจากการแพร่เชื้อซิฟิลิสจากมารดาสู่ทารกในครรภ์ โดยสามารถติดต่อผ่านทางรกหรือเกิดการติดเชื้อในระหว่างการคลอดได้ การติดเชื้อซิฟิลิสโดยกำเนิดนั้นอาจทำให้เกิดการคลอดก่อนกำหนด หรืออาจร้ายแรงถึงขั้นทารกเสียชีวิตในครรภ์ หรือเกิดการเสียชีวิตในทารกแรกเกิดได้

โดยส่วนใหญ่ทารกที่ติดเชื้อมักจะไม่แสดงอาการที่สังเกตเห็นได้ชัดเจน บางรายอาจมีผื่นขึ้นที่บริเวณฝ่ามือหรือฝ่าเท้าในเวลาต่อมาทารกที่ติดเชื้อซิฟิลิสอาจเกิดปัญหาเกี่ยวกับการได้ยินผิดปกติ ตาบอด มีความผิดปกติทางโครงสร้างต่างๆ เช่น มีโครงสร้างฟันผิดปกติ หรือมีรูปร่างจมูกผิดปกติ ซึ่งมีลักษณะเฉพาะตัวเรียกว่า จมูกแบบซิฟิลิส (Syphilis nose) หรือจมูกอานม้า (Saddle nose) ซึ่งส่วนของดั้งจมูกจะแฟบบุ๋มลงไป หากสามารถตรวจพบและรักษาอาการได้ตั้งแต่เนิ่นๆ โดยการให้ยาปฏิชีวนะเพนิซิลลิน (Penicillin) ก็จะช่วยลดความเสี่ยงที่จะเกิดอาการต่างๆ เหล่านี้ได้

• การตรวจและยืนยันการติดเชื้อซิฟิลิส

การตรวจและยืนยันการติดเชื้อซิฟิลิสสามารถทำได้โดยการใช้วิธีเจาะเลือดหาแอนติบอดี (Antibody) ที่ร่างกายสร้างขึ้นมา โดยแอนติบอดีต่อเชื้อซิฟิลิสนั้นจะคงอยู่ในร่างกายเป็นระยะเวลานานหลายปี ทำให้การตรวจด้วยวิธีนี้สามารถบ่งบอกถึงการติดเชื้อในอดีตได้ด้วย

นอกจากนี้ หากเกิดการติดเชื้อซิฟิลิสในระยะต้นและระยะที่สอง แพทย์อาจทำการเก็บตัวอย่างเซลล์จากบริเวณบาดแผลหรือบริเวณผื่นเพื่อนำไปทำการตรวจหาเชื้อแบคทีเรีย แต่ถ้าหากมีการติดเชื้อโรคซิฟิลิสในระยะที่สามและเกิดอาการแทรกซ้อนทางระบบประสาท แพทย์อาจมีความจำเป็นที่จะต้องเจาะน้ำไขสันหลัง (Lumbar Puncture) เพื่อนำไปตรวจหาความผิดปกติต่อไป

ในผู้ป่วยที่ตรวจพบโรคซิฟิลิสและได้รับการรักษาตั้งแต่เนิ่นๆ นั้นสามารถรักษาให้หายขาดได้โดยที่ไม่เกิดผลแทรกซ้อนในระยะยาว โดยวิธีรักษาโรคซิฟิลิสทำได้โดยการใช้ยาเพนิซิลลิน (Penicillin) เป็นยาปฏิชีวนะชนิดหนึ่ง ซึ่งถ้าหากพบว่าผู้ป่วยเกิดการติดเชื้อในระยะเวลาไม่ถึง 1 ปี ก็จะสามารถรักษาและหยุดการลุกลามของโรคได้เพียงแค่ฉีดยาเพนิซิลลิน 1 เข็มเท่านั้น

ในช่วงของการเข้ารับการรักษา แพทย์จะแนะนำให้ผู้ป่วยงดการมีเพศสัมพันธ์จนกว่าผู้ป่วยจะได้รับการยืนยันว่าหายขาดจากโรคนี้แล้วแน่นอน นอกจากนี้คู่นอนของผู้ป่วยควรเข้ารับการตรวจและวินิจฉัยโรคอย่างครบถ้วนเพื่อป้องกันความเสี่ยงที่จะได้รับเชื้อด้วยเช่นกัน

• "ซิฟิลิส" ป้องกันได้ ต้องทำอย่างไร? 

การป้องกันการติดเชื้อซิฟิลิสสามารถป้องกันได้ด้วย

• การใช้ถุงยางอนามัยระหว่างการมีเพศสัมพันธ์
• ควรมีเพศสัมพันธ์เฉพาะสามี-ภรรยาหรือคู่นอนของตนเองเพียงคนเดียวเท่านั้น 
• ควรหลีกเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์ เครื่องดื่มมึนเมา หรือยาเสพติดประเภทต่างๆ ที่ส่งผลให้เกิดการขาดสติ ขาดความยับยั้งชั่งใจ ที่อาจนำไปสู่การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกันได้
• สังเกตอาการ ตรวจคัดกรองเมื่อมีความเสี่ยง
• ไม่ใช้เข็มฉีดยาหรือกระบอกฉีดยาร่วมกับผู้อื่น
• รู้เท่าทันอาการซิฟิลิส

ปัจจุบันพบผู้ติดเชื้อโรคซิฟิลิสเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มวัยรุ่น และกลุ่มรักร่วมเพศ รวมไปถึงผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ ซึ่งส่งผลให้พบทารกติดเชื้อตั้งแต่กำเนิดเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย โรคซิฟิลิสสามารถรักษาให้หายขาดได้ หากพบว่าตนเองมีความเสี่ยง ควรรีบมาพบแพทย์เพื่อตรวจวินิจฉัยโดยเร็ว ซิฟิลิสสามารถป้องกันได้ เพียงตรวจเลือด และการป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อย่างถูกวิธี

• กลุ่มเสี่ยงที่ควรตรวจหาเชื้อซิฟิลิส

กลุ่มบุคคลที่มีความเสี่ยงและควรตรวจหาเชื้อซิฟิลิส คือ

1. กลุ่มบุคคลที่มีพฤติกรรมการเปลี่ยนคู่นอนบ่อยๆ และมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกัน
2. บุคคลที่มีความสงสัยว่าคู่นอนของตนเองมีอาการป่วยที่คล้ายกันกับโรคซิฟิลิส
3. คู่ที่กำลังแต่งงานหรือสตรีที่เตรียมพร้อมจะมีบุตร
4. ควรไปพบแพทย์เพื่อตรวจเช็คร่างกายว่ามีความเสี่ยงต่อการติดโรคซิฟิลิสหรือมีเชื้อโรคซิฟิลิสแฝงอยู่ในร่างกายหรือไม่ เพราะถ้าหากมีการติดเชื้อก็จะได้เข้ารับการรักษาได้อย่างทันท่วงที

• ซิฟิลิสรักษาให้หายขาดได้หรือไม่?

โรคซิฟิลิสสามารถรักษาให้หายขาดได้ ถ้าได้รับการดูแลรักษาอย่างถูกต้องตั้งแต่เนิ่น ๆ ยิ่งตรวจพบได้เร็ว ผลการรักษายิ่งมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

หากรู้สึกสงสัยหรือพบอาการที่อาจเป็นสัญญาณของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ไม่ว่าจะเป็น โรคซิฟิลิส หรือไม่ ทางที่ดีคือ อย่าละเลย ควรรีบไปพบแพทย์และรับการรักษาอย่างเหมาะสม ทั้งตนเองและคู่นอน เพื่อป้องกันการกลับมาเป็นซ้ำ และภาวะแทรกซ้อนอื่นๆ ตามมา และหากไม่อยากเสี่ยงติดเชื้อ จึงควรศึกษาเกี่ยวกับโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ และเรียนรู้วิธีป้องกันตนเองเพื่อมีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัยที่สุด

อ้างอิง: โรงพยาบาลเพชรเวช,กรมควบคุมโรค,คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย