บึงหนองบอน...ทีเดียวไม่พอ

นักปั่นบางคนก็แทบจะขาดใจแดดิ้นตายเพราะไม่รู้จะไปปั่นที่ไหน บางคนถึงกับจอดจักรยานให้ฝุ่นเกาะ หรือซ้ำร้ายจักรยานคันเก่งอาจกลายสภาพเป็นราวตากผ้าไปเลย ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ คงน่าสงสารแทนจักรยานพวกนั้นมาก เพราะจักรยานจะเป็นจักรยานโดยสมบูรณ์ได้ก็ต้องถูกถีบให้สองล้อหมุนไป นั่นก็หมายความว่าหากจักรยานยังมีล้อ ยังมีคนปั่น ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็ปั่นไปได้ ไม่ต้องรอสนามเขียวอย่างเดียว

วันนี้จึงจะพาไปหาที่ปั่น สำหรับนักปั่นย่านสวนหลวง ประเวศ ศรีนครินทร์ บางนา และละแวกใกล้เคียงซึ่งเป็นทำเลไม่ไกลจากสนามเขียวเดิม คงคุ้นชื่อ ‘บึงหนองบอน’ เป็นอย่างดี เมื่อก่อนเราเคยพาไปปั่นที่นั่นมาแล้ว แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป นอกจากหัวใจคนที่เปลี่ยนแปลง ยังมีอีกหลายอย่างที่เปลี่ยนไป เพราะวันนี้บึงหนองบอนกำลังมาใหม่ในรูปโฉมที่ไฉไลกว่าเดิม...การันต์การันตี

เดิมทีบึงหนองบอนแห่งนี้เป็นโครงการแก้มลิงตามแนวพระราชดำริ เพื่อเป็นที่รองรับน้ำที่จะหลากเข้าท่วมกรุงเทพฯฝั่งตะวันออก ต่อมาทางกรุงเทพมหานครได้พัฒนาขึ้นมาเพื่อเป็นศูนย์กีฬาทางน้ำของกรุงเทพฯ และต่อมาไม่นานนี้ราวต้นปีก็มีข่าวว่าบึงหนองบอนจะถูกปรับปรุงให้ดีขึ้น ตั้งแต่นั้นผมไม่ได้ไปเยี่ยมเยือนบึงน้ำแห่งนี้อีกทั้งที่อยู่ใกล้บ้านซะเหลือเกิน เพราะเมื่อก่อนบึงหนองบอนสวยก็จริง ร่มรื่นก็จริง แต่ระยะทางปั่นในนั้นสั้นและไม่สะดวกนัก มิหนำซ้ำยังมีหลายที่หวงห้าม ห้ามเข้าจนรู้สึกว่าบึงหนองบอนมีปริศนาเต็มไปหมด

จนกระทั่งเสียงร่ำลือจากมิตรรักนักปั่นแว่วมาเข้าหูว่าตอนนี้บึงหนองบอนดีขึ้นมากๆ (อยากใส่ไม้ยมกอีกหลายตัวแต่กลัวผิดหลักภาษา) จึงต้องหาเวลาไปเยี่ยมเพื่อนเก่าสักหน่อย

เสือภูเขาคันเก่งค่อยๆ แล่นมาตามถนนเฉลิมพระเกียรติ ร.9 พอถึงเฉลิมพระเกียรติ ร.9 ซอย 43 ให้เลี้ยวเข้าไปในซอยได้เลย สิ่งแรกที่เพิ่มเข้ามาคือสัญลักษณ์รูปจักรยานบนพื้นถนน คล้ายประกาศกร้าวว่าตอนนี้ที่นี่เป็นสวรรค์ของนักปั่นแล้วนะ แต่สำหรับผมแค่นั้นยังไม่พอต้องไปดูของจริงให้เต็มตา
พอปั่นผ่านประตูด้านหน้าปุ๊บก็ขนลุกปั๊บ เพราะบรรยากาศบึงหนองบอนตอนนี้คึกคักมากกว่าเดิมหลายเท่า และมีอะไรแปลกหูแปลกตาเพิ่มขึ้นมาอีกเยอะทีเดียว ทั้งเพื่อความสวยงาม เช่น ซุ้มประตู ป้ายต่างๆ และเพื่อประโยชน์ใช้สอย เช่น ที่จอดจักรยาน พื้นถนนคุณภาพดี ซึ่งรายละเอียดจะบอกกล่าวในบรรทัดถัดๆ ไป

เส้นทางในบึงหนองบอนตอนนี้มีมาตรฐานขึ้นมาก ที่เห็นได้ชัดคือตอนนี้จะมาปั่นมั่วซั่วย้อนศรไปมาไม่ได้แล้ว เพราะเส้นทางถูกบังคับให้ปั่นแบบทางเดียว (One way) แต่ด้วยระยะทางรวม 4 กิโลเมตรพอดิบพอดีถือว่าไม่ไกลนัก ปั่นแป๊บเดียวก็ครบรอบ ทว่าสำหรับนักปั่นมือใหม่หรือคนที่พาเด็กมาด้วยแล้วรับระยะทาง 4 กิโลเมตรไม่ได้ ก็มีเส้นทางลัดให้ลดทอนระยะทางลงได้ด้วย ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องแบกสังขารปั่นให้ครบรอบหรือฝืนใจเด็กเพราะระยะทางบีบคั้นเหมือนทางจักรยานบางแห่ง

ในช่วงกิโลเมตรแรกสิ่งที่เป็นไฮไลท์คือเส้นทางแยกเล็กๆ ซึ่งอดีตเคยมีป้ายห้ามเข้า (แต่บางคนบอกว่าห้ามเฉพาะจักรยานยนต์และรถยนต์ แต่ผมก็ไม่คิดจะลองฝ่าฝืนป้ายเข้าไป) แต่ในวันนี้ป้ายนั้นถูกปลดแล้ว และเส้นทางที่เคยเป็นปริศนาของผมก็ถูกเปิดเผย...

เส้นทางไม่กว้างนักแต่ลาดยางเรียบ เส้นสีเหลืองตีใหม่ดูคมชัดสวยงาม มีแนวไม้เขียวครึ้มให้ทั้งร่มเงาและทั้งรื่นรมย์ ที่แท้ทางปริศนานี้ก็คือเพชรเม็ดงามที่ถูกเก็บไว้อย่างมิดชิด จนวันนี้มันถูกทำความสะอาดแล้วนำมาใส่ตู้โชว์ แสงระยิบจึงประกายเข้าตาผมอย่างจัง

ทางแบบนี้มีสองทาง ทางหนึ่งคือทางลัด อีกทางคือทางตัน ทางลัดก็ตามชื่อไม่ต้องอธิบายอะไรมากมาย ส่วนทางตันนี้สิน่าสนใจ เพราะไม่ใช่ว่าหลับหูหลับตาตัน แต่ในจุดที่ตันคือสวนหย่อม มีดอกไม้สีสวย มีสะพานไม้น่ารักๆ ให้นั่งพักหรือจะใช้เป็นฉากถ่ายรูปเล่นก็เก๋ไก๋ไม่หยออก ที่สวนหย่อมนี้จึงเป็นที่รวมพลของนักปั่นมานั่งพักนั่งคุยกัน ถ้าไม่รีบผมคงได้ใช้เวลาตรงจุดนี้ครึ่งค่อนวัน

ส่วนเส้นทางหลักก็ลาดยางใหม่ทั้งหมด ทั้งเรียบและดูดีสะอาดตา เส้นจราจรตีแบ่งไว้โดยในแต่ละกิโลเมตรจะระบุชัดเจน แถมยังมีตัวเลขจำกัดความเร็วของแต่ละช่องจราจรเพื่อเตือนสตินักปั่นและผู้ใช้ทางคนอื่นให้ไม่ซิ่งจนเกินไป แต่ก็นั่นแหละครับ...ขาซิ่งก็ยังคงซิ่งอยู่ เอาเป็นว่าซิ่งได้แต่อย่ามากเกินไป และต้องระวังคนอื่นด้วย

เส้นทางหลักจากเดิมถูกตัดแล้วให้วกกลับทางเดิม ตอนนี้ได้ขยายไปจนวนรอบระยะทาง 4 กิโลเมตร จากที่ได้ลองปั่นหลายรอบ ต้องยอมรับเลยว่าทางถูกปรับปรุงให้ดีขึ้นจนต้องชื่นชม นอกจากพื้นทางเรียบร้อยดีมาก บรรยากาศสองข้างทางก็ดีกว่าเก่า คือในเส้นทางเดิมบรรยากาศสองข้างทางก็คล้ายเดิม แต่ทางที่เพิ่มเติมก็ช่วยให้ได้เห็นอีกหลายมุมสวยของบึงหนองบอน ยิ่งปั่นยิ่งสวย ยิ่งมองยิ่งนึกว่ากำลังปั่นจักรยานอยู่ที่ต่างจังหวัดซึ่งรายล้อมด้วยธรรมชาติ

ถ้าไม่นับทัศนียภาพที่ทั้งสวยงามอยู่แล้วและถูกปรับปรุงใหม่ สิ่งที่ประทับใจมากคือที่จอดจักรยานและที่นั่งพักซึ่งมีเป็นระยะๆ ตลอดเส้นทาง ที่จอดจักรยานแบบราวเหล็กอย่างที่ใช้กันทั่วไปก็แข็งแรงทนทานดี (อันที่จริงแข็งแรงเกินไปด้วยซ้ำเพราะมีขนาดเว่อร์วังอลังการมาก หนาจนคิดไปเล่นๆ ว่างบปรับปรุงคงเหลือมากเลยจัดที่จอดจักรยานรุ่นเฮฟวี่เวจกันไปเลย

ด้วยความที่บึงหนองบอนไม่ใช่สถานที่ปั่นจักรยานแบบปั่นเพื่อจบ หรือแค่ปั่นให้ครบรอบ การได้ปั่นไปจอดไป นั่งพักบ้าง นั่งชมบรรยากาศบ้าง ที่จอดจักรยานกับที่นั่งพักจึงเป็นของสำคัญ

แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือต้นไม้เขียวขจี บึงน้ำขนาดใหญ่ นกน้ำที่มาหาปลาไปโชวตัวไป ลมเย็นๆ ที่มาปะทะหน้า ของเหล่านี้ที่นี่มีอยู่แล้ว แต่วันนี้วันที่บึงหนองบอนเปลี่ยนโฉมใหม่ ใครจะคิดอย่างไรผมไม่รู้ แต่สำหรับผม ที่นี่จะเป็นที่ปั่นประจำของผมเชียวล่ะ