ผลกระทบทางเศรษฐกิจจากไวรัส : บทเรียนจากไข้หวัดนก

ไวรัส "โคโรน่า" สายพันธุ์ใหม่ที่แพร่มาจากเมืองอู่ฮั่น ประเทศจีน มายังประเทศไทย เป็นไวรัสตระกูลเดียวกับไวรัสที่ก่อให้เกิดโรค "ซาร์ส" หรือโรคทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง

สถานการณ์นี้จะทำให้กำลังซื้อรวมและการใช้จ่ายเพื่อการลงทุนของทวีปเอเชียหายไปประมาณ 99.2 พันล้านดอลลาร์ หรือประมาณ 3.8 ล้านล้านบาท (มูลค่าที่เป็นเงินบาทคำนวณจากอัตราแลกเปลี่ยนในขณะนั้น) คิดเป็น 2.3% ของมูลค่ารวมของเศรษฐกิจเอเชียในปีนั้น ด้านการผลิต มูลค่าการผลิตจะลดลงประมาณ 14.2 พันล้านดอลลาร์ หรือประมาณ 5.4 แสนล้านบาท คิดเป็น 0.3% ของมูลค่ารวมของเศรษฐกิจเอเชีย

สำหรับประเทศไทย กำลังซื้อรวมและการใช้จ่ายเพื่อการลงทุนจะหายไปประมาณ 9.8 พันล้านดอลลาร์ หรือประมาณ 3.8 แสนล้านบาท คิดเป็น 6.3% ของเศรษฐกิจไทย มูลค่าการผลิตจะลดลงประมาณ 500 ล้านดอลลาร์ หรือประมาณ 1,900 ล้านบาท คิดเป็น 0.3% ของเศรษฐกิจไทย

สถานการณ์ที่ 2 ซึ่งรุนแรงกว่า การระบาดจะทำให้ประชาชนและนักลงทุนขาดความเชื่อมั่น กำลังซื้อและการลงทุนจะลดต่ำลงกว่าเดิมเป็นเวลาติดต่อกัน 2 ปี ส่งผลให้การผลิตและการจ้างงานลดลงตามไปด้วย กำลังซื้อรวมและการใช้จ่ายเพื่อการลงทุนของทวีปเอเชียหายไปประมาณ 282.7 พันล้านดอลลาร์หรือประมาณ 10.7 ล้านล้านบาท คิดเป็น 6.5% ของมูลค่ารวมของเศรษฐกิจเอเชีย โดยในด้านการผลิต มูลค่าการผลิตจะลดลงประมาณ 14.2 พันล้านดอลลาร์ หรือประมาณ 5.4 แสนล้านบาท คิดเป็น 0.3% ของมูลค่ารวมของเศรษฐกิจเอเชียเหมือนกับในกรณีแรก แต่ในระยะยาว ความเสียหายทางด้านการผลิตจะมีมากกว่านี้ เนื่องจากการบริโภคและการลงทุนที่ลดลงทำให้ผู้ผลิตต้องลดการผลิต ส่งผลให้มีปัญหาการว่างงานเพิ่มขึ้นในระยะยาว

ผลกระทบต่อประเทศไทย กำลังซื้อรวมและการใช้จ่ายเพื่อการลงทุนจะหายไปประมาณ 17.7 พันล้านดอลลาร์ หรือประมาณ 6.7 แสนล้านบาท คิดเป็น 11.4% ของมูลค่าเศรษฐกิจไทย มูลค่าการผลิตจะลดลงประมาณ 500 ล้านดอลลาร์ ประมาณ 1,900 ล้านบาท คิดเป็น 0.3% ของมูลค่าเศรษฐกิจไทย ตามมาด้วยปัญหาด้านการผลิตและการว่างงานในระยะยาว

แม้ว่าจะเป็นตัวเลขเก่าของสถานการณ์เมื่อ 10 ปีก่อน แต่ก็พอจะเห็นภาพว่า หากปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นตามบุญตามกรรม ความเสียหายที่เกิดขึ้นอาจมีมูลค่าสูงขนาดไหน

สำหรับประเทศไทย กระทรวงสาธารณสุขและหน่วยงานพันธมิตร ต่างก็มีประสบการณ์ในการรับมือกับโรคระบาดในลักษณะนี้มาอย่างต่อเนื่อง ทำให้พอให้อุ่นใจได้ระดับหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เราต้องตระหนักคือ ประสิทธิภาพในการควบคุมโรคระบาดไม่ได้ขึ้นอยู่กับเจ้าหน้าที่ของภาครัฐเพียงฝ่ายเดียว แต่ยังขึ้นอยู่กับความร่วมมือของประชาชนทุกคนอีกด้วยหากเราปล่อยปละละเลยไม่ใส่ใจคิดว่าธุระไม่ใช่ ตัวเลขสมมติเหล่านี้อาจกลายเป็นความเสียหายที่เกิดขึ้นจริงก็ได้ ถึงวันนั้น จะมานั่งเสียใจทีหลังก็คงสายเกินไปเสียแล้ว