'ตั้งเป้าหมายเล็กๆทุกวัน' รีเซ็ตความคิดจาก 'หนูดี วนิษา'

ใกล้ปีใหม่แล้ว ได้เวลาที่เราจะต้องรีเซ็ตตัวเองอีกครั้งหลังจากใช้เวลาผ่านไปหนึ่งปีอย่างรวดเร็ว จริงๆ แล้วถ้าสังเกตดูคนที่ตั้งใจมี New Year Resolution นั้นปีแล้วปีเล่าผ่านไปหลายคนกลับทำตามเป้าหมายยิ่งใหญ่ที่ตั้งใจไว้ไม่ได้สักที เช่น ลดความอ้วนให้ได้ จะมีเงินมากขึ้นหลายเท่า จะรวยสักที จะ...ฯลฯ

การมีเป้าหมายใหญ่นั้นดีแน่นอนแต่บางทีมันก็น่ากลัวเกินไปและดูช่างยิ่งใหญ่จริง. แล้วพอเป้าหมายมันใหญ่มากๆ บางคนเลยไม่เริ่มเสียทีเพราะรอให้พร้อมก่อน...และทำมั้ยทำไมชีวิตจึงไม่เคยไปถึงจุด “พร้อม” สักทีก็ไม่รู้สำหรับพวกเราหลายๆ คน เป้าหมายที่ดูดีก็เลยไม่ได้ฤกษ์มงคลที่จะเริ่มเลยสักปีหนึ่ง


สัปดาห์นี้หนูดีมีโอกาสได้นั่งลงคุยกับเพื่อนเก่าชื่อ คุณรอน ไวท์ ​(Mr.Ron White) ที่บังเอิญเป็นแชมป์ความจำของประเทศอเมริกาสองสมัย สองปีซ้อนอีกด้วย โดยที่ตัวเขาเองก็ไม่ใช่คนที่เรียนเก่งเป็นพิเศษหรืออะไรเลย แถมเข้าแข่งชิงแชมป์ความจำปีแรกยังสอบตกป๋อมแป๋มไม่เป็นท่า คุยไปคุยมาคิดว่าแนวคิดของเขาน่าจะเป็นประโยชน์กับแฟนๆ คอลัมน์ของหนูดี


นอกจากจะเขียนแชร์แนวคิดของเขาแล้ว เลยชวนให้เขามาแวะที่โรงเรียนวนิษาสุขุมวิท และอัดคลิปสัมภาษณ์สั้นๆ ลง YouTube เพื่อให้คุณผู้อ่านได้เห็นตัวจริง โดยหนูดีสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษและแปลไทยในคลิปให้เสร็จสรรพเลยค่ะ


ตัวเขาเองเล่าว่า เวลาแข่งขันชิงแชมป์ความจำระดับประเทศนั้น บรรยากาศการแข่งขันเคร่งเครียดมาก แถมต้องจำตัวเลขนับร้อยหลัก ต้องจำไพ่ทั้งสำรับเรียงลำดับ 52 ใบได้ในเวลาที่สั้นที่สุด ฯลฯ ตัวเขาเองไม่ใช่คนที่จำไพ่ได้เป็นจุดแข็งด้วย พอเข้าแข่งปีแรกเขาทำคะแนนดีมาเรื่อยๆ จนถึงรอบสุดท้ายเป็นการแข่งจำไพ่ทั้งสำรับ เขาเครียดและเซ็งมากเลย เพราะรู้แก่ใจว่าคะแนนจำไพ่จะต้องฉุดคะแนนรวมลงมาแน่ๆ เขาจึงทำสิ่งที่ย้อนกลับมาเจ็บใจหลังจากนั้นอยู่นานนับปี นั่นก็คือ “ยอมแพ้ในใจตั้งแต่ก่อนเดินเข้ารอบสุดท้าย” และทำคะแนนได้ไม่ดีจนตกรอบไปจริงๆ ในปีที่หนึ่ง


หลังจากการแข่งขันเขากลับมาคิดทบทวนตัวเองและดูคะแนนที่พลาดไป พบว่าถ้าตั้งใจในรอบสุดท้ายเขาอาจจะชนะก็ได้เพราะพลาดไปนิดเดียว เขาเลยตั้งใจใหม่ ปีใหม่ ทดลองวิธีใหม่จะไม่มีการมาถอดใจโค้งสุดท้ายอีกแล้ว คราวนี้เขาจ้างคนที่เคยทำงานเป็นหน่วยซีล (Navy Seal) ของกองทัพสหรัฐ​มาสอนเทคนิคการเทรนตัวเองอย่างหนักหน่วง ในหนึ่งปีนั้นเขาได้เรียนรู้สองสิ่งที่ยังคงใช้ติดตัวมาทุกวันนี้


หนึ่ง “ตั้งเป้าหมายเล็กๆ ทุกวัน และทำให้สำเร็จในทุกๆ วัน” สิ่งที่เขากับหน่วยซีลท่านนั้นตั้งไว้ก็คือ การตื่นมาเทรนตัวเองภายใน 8.30 น. ทุกวัน เป้าหมายนี้เล็กมากและใครๆ ก็ทำได้ไม่เห็นยากเลย เขารู้สึกมันไม่เห็นน่ากลัวและก็ไม่ยากสักนิด แค่ลากตัวเองลุกออกจากเตียงให้ได้แปดโมงครึ่งก็สำเร็จไปหนึ่งเป้าหมายแล้ว


อีกเป้าหมายเล็กๆ ที่ต้องทำทุกวันก็คือ จำไพ่ให้ได้สิบสำรับก่อนเข้านอน ซึ่งตรงนี้ก็ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงสักนิด ก็แค่หยิบไพ่ออกมา เรียงสลับๆ กันแล้วจำไปเรื่อยๆ แป๊บเดียวครบสิบสำรับแล้ว มันช่างง่ายดายจนไม่น่าเชื่อ แต่สิ่งมหัศจรรย์กลับเกิดขึ้นในวันแข่งขันจริงปีถัดมา เพราะแทนที่เขาจะเดินเข้าสู่สนามแข่งด้วยจิตใจที่ระส่ำระสายเหมือนปีก่อน กลับเดินเข้าไปพร้อมกับความคิดที่ผุดขึ้นมาว่า “ฉันได้ทำสิ่งนี้มาไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยครั้งในช่วงปีที่ผ่านมา และวันนี้ก็แค่อีกหนึ่งเป้าหมายเล็กๆ เท่านั้นเอง” จนทำให้เขาแข่งด้วยจิตใจที่สบายและชนะเลิศมาในที่สุด


อันดับที่สอง เขาถูกฝึกซ้อมภายใต้สภาพแวดล้อมที่โหดร้ายกว่าการแข่งจริง ข้อนี้สิคะน่าสน เพราะคุณรอนบอกว่าการฝึกซ้อมไม่ได้ง่ายๆ หมูๆ ในทุกๆ วัน แม้เราจะเริ่มที่การตั้งเป้าหมายเล็กๆ และทำให้สำเร็จก่อนเข้านอนทุกวันแล้ว แต่เป้าหมายใหญ่และสิ่งที่ยากก็ยังต้องมีอยู่ สำหรับเขานั้นจุดอ่อนคือการจำไพ่ที่เรียงสลับกันทั้งสำรับนั่นเอง


เจ้าหน้าที่หน่วยซีลถามคุณรอนว่า “เธอฝึกซ้อมอย่างไร” คุณรอนตอบว่า “ฉันก็ให้ลูกเลี้ยงออกไปจากห้อง ห้ามเด็กๆ เล่นเสียงดัง ฉันทำห้องให้เงียบที่สุดแล้วจึงเริ่มฝึกการท่องจำไพ่” มาถึงจุดนี้หน่วยซีลบอกว่า เธอต้องฝึกในสถานการณ์ที่ยากกว่าตอนแข่งสิถึงจะได้ผล จากนั้นจึงให้คุณรอนใช้ไพ่สำรับพลาสติกที่แจกฟรีตามสายการบิน แล้วให้ดำน้ำลงไปฝึกซ้อมท่องจำไพ่ใต้น้ำ และไม่ใช่ใต้สระว่ายน้ำธรรมดาๆ แต่ต้องเป็นสระว่ายน้ำสาธารณะตอนที่คนเล่นเยอะที่สุดด้วย


ณ​ จุดนี้ ไม่มีความสบายแล้วค่ะ ห้องไม่เงียบ หายใจก็ไม่ออก ต้องคอยจำให้เร็วที่สุดแล้วรีบโผล่ขึ้นมาหายใจที่ผิวน้ำ แต่ก็ต้องระวังไม่ชนเด็กที่ว่ายน้ำไปมาข้างบน แถมยังมีเสียงเด็กที่มาว่ายน้ำเล่นร้องกรี๊ดกร๊าดตลอดเวลา เขาบอกว่า พอถึงเวลาเข้าสู่สนามแข่งวันจริง ความเครียดตรงนั้นกลายเป็นเรื่องหมูๆ ไปเลย คือ ซ้อมยากกว่าแข่งจึงทำให้ครองแชมป์ความจำของอเมริกาได้ในที่สุด


ติดตามคลิปสัมภาษณ์ของจริงใน YouTube ค้นหาคำว่า “หนูดี วนิษา เรซ คุยกับแชมป์ความจำอเมริกา คุณ Ron White” และมีอีกคลิปที่เข้าดูได้พร้อมกันเรื่องการตั้งเป้าหมายชีวิต ซึ่งเป็นผลงานเล่มล่าสุดของหนูดีเป็นออร์แกไนเซอร์ A3 บิ๊กไซส์ ในชื่อคลิป “ชีวิตที่ใช่ สร้างได้ในหนึ่งปี หนูดี วนิษา เรซ Brain Power 4” ได้เวลาปลายปีเตรียมเริ่มต้นปีใหม่ชีวิตใหม่อีกครั้ง มาดูแลตัวเองด้วยการวางแผนล่วงหน้า ตั้งเป้าหมายให้เหมาะกับเรา และมีชีวิตที่ “ใช่”​ในแบบของเราเองกันนะคะ

* บทความนี้เผยแพร่ในคอลัมน์ฉลาดสุขกับหนูดี หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ (กายใจ) ฉบับวันอาทิตย์ที่ 13 ธันวาคม 2558