ความสำเร็จเพื่อส่วนรวม (2)

ด้วยโครงสร้างประชากรที่เปลี่ยนแปลงเข้าสู่สังคมผู้สูงวัย เราจะเห็นภาวการณ์ลดลงของประชากรรุ่นใหม่อย่างชัดเจนมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการยุบรวมโรงเรียนขนาดเล็กในต่างจังหวัด หรือการสมัครเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยขนาดเล็กหลายแห่งที่ลดลงทุกปี

ปัญหาเหล่านี้ส่งผลให้จำนวนบุคลากรที่ป้อนเข้าสู่ภาคธุรกิจและอุตสาหกรรมในบางสาขาไม่พอเพียงที่จะขับเคลื่อนเศรษฐกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซ้ำร้ายด้วยไลฟ์สไตล์สมัยใหม่ทำให้เยาวชนยุคปัจจุบัน ไม่ค่อยสนใจทำงานประจำ

ด้วยค่านิยมทำงานอิสระเช่นเป็นอินฟลูเอนเซอร์ เป็นยูทูบเบอร์ ติ๊กตอกเกอร์ ฯลฯ ทำให้เด็กรุ่นใหม่จำนวนมากเสพติดโซเชียลมีเดียและคิดที่จะใช้ชีวิตอยู่ในโลกเสมือนนี้เป็นหลัก ทั้งในแง่การทำงานและการเข้าสังคม

แม้จะมีเด็กรุ่นใหม่จำนวนมากประสบความสำเร็จ แต่ก็มีอีกจำนวนไม่น้อยที่ล้มเหลวเพราะฝันเฟื่องเกินไป นั่นคือมีฝันที่อยากได้เม็ดเงินโฆษณาก้อนโต แต่ไม่มีความพยายามและความคิดสร้างสรรค์มากพอที่จะสร้างความแตกต่างจากผู้อื่นได้

ผลที่เกิดขึ้นคือเรามีเด็กรุ่นใหม่เป็นจำนวนมากที่ควรจะเข้าสู่ภาคธุรกิจและอุตสาหกรรมเพื่อเป็นกำลังขับเคลื่อนประเทศ แต่กลับหลุดออกไปจากระบบเพราะค่านิยมที่เปลี่ยนแปลงไป แม้จะไม่ประสบความสำเร็จบนเส้นทางใหม่ ก็ไม่ยอมกลับเข้าระบบตามปกติเพราะยังคงยึดติดกับภาพมายาที่อาจไม่เป็นจริงได้

โลกธุรกิจใหม่ในทุกวันนี้จึงขาดคนรุ่นใหม่มารับช่วงจากคนรุ่นเก่า จากเดิมที่ภาคธุรกิจและอุตสาหกรรมรับช่วงต่อกันเหมือนวิ่งผลัด 4 x 100 ซึ่งควรเป็นจำนวนอนันต์คือมีคนรับช่วงต่ออย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ตอนนี้กลับต้องสะดุดลงเพราะเด็กรุ่นใหม่จำนวนมากมองเห็นเป้าหมายไม่เหมือนคนรุ่นเก่า

ปัญหาเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะกับพนักงานในระดับไวท์คอลล่าร์ แต่ระดับแรงงานก็ไม่แตกต่างกันเพราะเราแทบจะไม่เห็นคนไทยในภาคอุตสาหกรรมโดยเฉพาะในโรงงานเลย กลับกลายเป็นแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านทั้งกัมพูชา พม่า ลาว เข้ามามากมายนับล้านคน

ในขณะที่คนไทยในวัยทำงานปฏิเสธการทำงานในภาคอุตสาหกรรมหลัก เพราะไม่เชื่อในระบบเศรษฐกิจยุคปัจจุบัน เพราะเขาไม่เห็นว่าทำงานหนักไปแล้วเขาจะได้อะไร นอกเหนือจากภาระหน้าที่และความรับผิดชอบที่มากขึ้น

ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้ว งานที่ต้องทำมากขึ้นนั้นไม่ได้หมายถึงรายได้และผลตอบแทนที่เขาได้เป็นหลัก แต่ยังเป็นเรื่องของการยกระดับให้คนในสังคมได้ใช้ชีวิตที่ดีขึ้น หรืออาจให้ผู้อื่นได้ทำงานที่เกี่ยวเนื่องเพิ่มขึ้นได้ด้วย

การทำงานของเขาจึงมีผลต่อผู้คนรอบข้าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้ แต่ความคิดเหล่านี้กลับขาดหายไปจากสังคมและคนรุ่นใหม่ก็ไม่ได้รับรู้ข้อมูลในมิติเหล่านี้เท่าที่ควรจึงทำให้เขาหายไปจากระบบแรงงานมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดายเป็นอย่างมาก

เพราะโลกยุคปัจจุบันหันมายกย่องคนที่สำเร็จในเชิงวัตถุ แข่งขันกันที่บ้านหลังโต รถสปอร์ตราคาแพง กับธุรกิจหลายร้อยล้านพันล้าน จนหลงลืมไปแล้วว่าธุรกิจที่เติบโตเป็นบริษัทระดับโลกได้ทุกวันนี้ก็ล้วนถือกำเนิดมาจากธุรกิจเล็กๆ ด้วยกันทั้งนั้น

อย่างที่เรารับรู้กันทั้งแอ๊ปเปิ้ล ไมโครซอฟท์ ทั้งสตีฟ จ็อบส์​และบิล เกตส์ ก็ล้วนก่อตั้งจากโรงรถภายในบ้าน ไม่มีใครถือกำเนิดมาเป็นธุรกิจร้อยล้านพันล้านได้ทันที และการเปลี่ยนแปลงธุรกิจในทุกวันนี้ก็เปิดโอกาสให้กับธุรกิจใหม่เติบโตขึ้นมาแข่งกับยักษ์ใหญ่ในตลาดโลกได้เสมอ