สัญญาณเสียงสันติภาพแห่งธรรม..จากตักศิลา/ปากีสถาน!!(ตอนที่ 2)

อันเป็นหนึ่งในสิบหกมหาชนบทที่ยิ่งใหญ่ในชมพูทวีป สมัยพุทธกาล โดยเฉพาะตักศิลา ที่กล่าวขานกันในความเป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดของมนุษยชาติ ในความเป็นแหล่งรวมสรรพวิชาความรู้ศาสตร์ศิลป์ในทุกด้าน ดังมีหลักฐานปรากฏให้เห็นร่องรอยที่บุคคลทุกระดับ ไม่ว่า กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร หรือแม้จัณฑาล ก็ยังมุ่งไปแสวงหาความรู้ เล่าเรียนสรรพวิชาตามประสงค์ในสำนักอาจารย์ทิศาปาโมกข์ผู้มีชื่อเสียงทั้งหลาย

ยิ่งสมัยหลังพุทธกาล ประมาณพุทธศตวรรษที่ 4 - 5 - 6 ขึ้นไป แคว้นคันธาระกลายเป็นศูนย์กลางของพุทธศาสนาในชมพูทวีป ที่ย้ายฐานไปจากแคว้นมคธ โดยเฉพาะในสมัยของพระเจ้ากนิษกมหาราชแห่งอาณาจักรกุสานะ ที่มหาชนยกย่องพระเกียรติคุณดุจเดียวกับ พระเจ้าอโศกมหาราช.... ในฐานะทรงเป็นพระอัครราชูปถัมภ์พุทธศาสนา ทรงรับภารธุระทางอาณาจักรเป็นองค์อุปถัมภ์หรือประธานอำนวยการ การกระทำสังคายนาครั้งที่ 4 ที่เมืองชาลันธรหรือกัสมีระ บางตำรากล่าวว่า กระทำที่เมืองปุรุษปุระหรือเปชวาร์ในปัจจุบัน ที่ตั้งอยู่ในเขตปากีสถาน

การเดินทางไปเยือนถิ่นอารยธรรมพุทธศาสนาที่ยิ่งใหญ่ จนปัจจุบันได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกจาก UNESCO ค้ำชูพัฒนาด้วย World Bank จึงไม่ธรรมดา นับว่ามีคุณค่าอย่างยิ่งใหญ่

ดังนั้น ในวันที่ 29 ตุลาคม 2562 เมื่ออาตมาได้รับเชิญไปเป็นองค์บรรยายในที่ประชุมของ World Bank Campus /Pakistan เมื่อเวลา 11.00 น. ต่อหน้าผู้แทนรัฐบาลปากีสถาน - ระดับรัฐมนตรีและผู้บริหารระดับสูงจากทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง จึงได้กล่าวขอบคุณ/อนุโมทนาที่ทุกฝ่ายได้ช่วยกันดูแลอารยธรรมพุทธศาสนาอันเป็นมรดกโลก โดยเฉพาะเป็นมรดกธรรมของชาวพุทธ ดังคำกล่าวโดยสรุปเป็นภาษาไทยเราดังนี้....

“..... ศาสนาหรือลัทธิคำสอนที่ชี้นำไปสู่ความเข้าใจในกฎธรรมชาติ เพื่อเกิดความรู้ความเข้าใจในการนำมาเพื่อพัฒนาชีวิต .. ให้ไม่ตกอยู่ภายใต้ของอำนาจแห่งธรรมชาติ... นั่นจึงได้ชื่อว่า ควรเป็นศาสนาคำสอนของมนุษยชาติที่แท้จริง .. ที่ควรกล่าวเรียกว่าเป็นศาสนสากล ที่อ้างอิงกฎความเป็นจริงที่มีอยู่ในธรรมชาติ ที่เรียกว่า อำนาจแห่งธรรม .. หรือสัจธรรมของโลก...

จึงควรอย่างยิ่งที่มนุษยชาติในทุกองค์กร สังคม ประเทศชาติ จะได้ตื่นขึ้นมาตระหนักรู้ในกฎธรรมชาติที่มีอำนาจแท้จริงเหนือมนุษยชาติและสรรพสิ่งทั้งปวงในโลกนี้...

ดังนั้น ในศาสตร์ศิลป์ที่เกี่ยวกับร่องรอยอารยธรรมหรือวัฒนธรรมประเพณีอันดีงาม ที่แสดงความเจริญรุ่งเรืองทางจิตวิญญาณของมนุษยชาติ ที่ถึงพร้อมในสติปัญญา อันก่อเกิดความเห็นชอบ ความดำริชอบ ที่นำไปสู่การปฏิบัติชอบ ... จนเกิดหลักฐานปรากฏเป็นร่องรอยอารยธรรมที่ควรค่าแก่การเก็บรักษาไว้ เพื่อเป็นสมบัติทางการศึกษาในการพัฒนาจิตวิญญาณของมนุษยชาติ... จึงควรได้รับการสนับสนุน ส่งเสริม ให้ดำรงอยู่ต่อไปในโลกนี้ เพื่อมนุษยชาติในทุกยุคทุกสมัย .. จะได้เป็นหลักฐานแห่งการเข้าอ้างอิงในการศึกษา .. จะได้พัฒนาการสืบเนื่องความเจริญก้าวหน้าในอารยธรรมอันทรงคุณค่าทางจิตวิญญาณสืบไป ดังโบราณสถานที่สำคัญยิ่งในเขตปกครองของประเทศปากีสถาน ไม่ว่าจะเป็น ตักศิลา แห่งแคว้นคันธาระ หรือที่เปชวาร์ เป็นต้น

จึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่า World Bank, องค์กร UNESCO และสหประชาชาติที่สำคัญคือ ประเทศปากีสถาน จะได้ช่วยกันอนุรักษ์มรดกวัฒนธรรม .. ร่องรอยอารยธรรมอันยิ่งใหญ่ของชาวโลก ให้ดำรงสืบอยู่ต่อไปอย่างทรงคุณค่าทางจิตวิญญาณ และเปิดให้ประชาคมโลกได้มีส่วนเข้ามาเรียนรู้ เพื่อการยกระดับจิตวิญญาณของมนุษยชาติให้บรรลุถึงภูมิปัญญาแห่งความเป็นสัตว์ประเสริฐอย่างแท้จริง....”

เจริญพร