‘เทรนด์อาหารปลอดภัย’ ควรเป็นอาหารของเราและของโลก
เมื่อผู้บริโภคกิน 'อาหารปลอดภัย' เกษตรกรก็ปลอดภัย สิ่งแวดล้อมดีขึ้น จะรณรงค์ให้กินผักก็ต้องเป็นผักปลอดสาร เนื้อ หมู ไก่ เลี้ยงอย่างคำนึงถึงสวัสดิภาพสัตว์ ‘เทรนด์อาหารปลอดภัย’ ไม่เพียงดีต่อผู่บริโภค หากดีต่อโลกด้วย
ความเข้าใจนี้ตรงกันทั่วโลก ดังนั้นจึงควรทำตัวกรีน ๆ เข้าไว้ ตั้งความหวังเพื่อโลกสดใสในวันข้างหน้า
You are what you eat กินอะไรเข้าไปก็เป็นอย่างนั้น พูดกันมานานหลายปี ตอนนี้ต้องเป็น กินพืชผักและเนื้อสัตว์เลี้ยงแบบไหน คนกินก็จะได้อย่างนั้น
จึงเกิด เทรนด์อาหารปลอดภัย และ เกษตรอินทรีย์ ที่คนทั่วโลกพากันตามหา ต้องตามหาเพราะการผลิตวัตถุดิบอาหารของโลก ส่วนใหญ่เป็นระบบอุตสาหกรรมแบบเร่งโต เร่งผลิต
อาหารที่เรากินทุกวันควรเป็น อาหารปลอดภัย เพื่อคุณภาพสารอาหารที่ดี ปลอดจากสารพิษตกค้าง ฮอร์โมนเร่งโต และยาปฏิชีวนะ ฯลฯ
เราเริ่มตื่นกลัวเรื่องความปลอดภัยในวัตถุดิบอาหารเพิ่มมากขึ้นทุกปี จากโรคภัยไข้เจ็บในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ไม่ใช่บริโภคมากเกินไป หรือกินอาหารที่ขาดความหลากหลาย หากเป็น คุณภาพของวัตถุดิบที่ผ่านการปลูก การเลี้ยงการดูแลแบบไหน
ไก่เลี้ยงอย่างอิสระ (Cr.foodnavigator-usa.com)
แม้ว่า อาหารอินทรีย์ ทั้งผักผลไม้ เนื้อสัตว์ อาหารทะเล มีราคาสูงกว่าอาหารทั่วไป (ที่ขายตามท้องตลาด) ทว่าก็มีผู้บริโภคกลุ่มหนึ่งที่พอจะจับจ่ายได้ เพราะคำนึงถึงสุขภาพ พอจะหาซื้อไข่ออร์แกนิค หมูไก่เลี้ยงแบบปลอดสาร ผักอินทรีย์ พยายามกินอาหารปลอดภัย คิดว่าช่วยกันอุดหนุนเกษตรกรออร์แกนิค คนปลูกผักเลี้ยงไก่อยู่ได้ ราคาควรจะถูกลง เกื้อกูลกันเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี แนวคิดนี้ฝังหัวคนที่อยากกินอาหารปลอดภัย แม้จ่ายแพงกว่าก็ยอม
Pasture-Raised Egg (Cr.amazon.com)
ปัจจุบัน ไข่ปลอดภัย ติดฉลากว่า Pasture Egg, Pasture-Raised, Free Range, Cage Free สามสี่ประเภทนี้มีกฎกติกาแตกต่างกันนิดหน่อย แต่ภาพรวมบ่งชี้ว่า แม่ไก่ได้รับการเลี้ยงแบบไม่มีกรง สามารถเดินไปรอบ ๆ คุ้ยเขี่ยหาอาหารกินตามธรรมชาติของไก่ ตกดึกก็กลับเข้าที่พัก (ไม่เรียกว่ากรง) เพื่อป้องกันสัตว์นักล่า และสภาพอากาศที่ไม่เหมาะสม
เมื่อเลี้ยงดูดี ไก่มีอิสระ อารมณ์ดี ส่งผลให้ไข่จากไก่ที่เลี้ยงในทุ่งมีรสชาติอร่อย ไข่แดงมีสีเหลืองอมส้มกว่าปกติ สาเหตุจากไก่กินหญ้า แมลง ทำให้ไข่ไก่มีสารอาหารบางชนิด เช่น กรดไขมันโอเมก้า-3 มากกว่าไก่ที่เลี้ยงในกรงปิด
ไก่กินเนื้อที่เลี้ยงระบบฟาร์มอุตสาหกรรม เช่น ไก่สายพันธุ์เร่งโต เลี้ยงระยะสั้น 1 เดือนส่งขาย ทำให้ไก่ต้องทนทุกข์ทรมานจากน้ำหนักตัวมหาศาล ทำให้ไก่ยืนหรือเดินได้ลำบาก และสภาพแวดล้อมก็แออัด ไก่ไม่เป็นไก่ กางปีกไม่ได้ เดินก็ไม่ไหว
ไก่ประเภทนี้เรากินอยู่ทุกวัน เป็นผลผลิตของระบบอุตสาหกรรมที่ไม่ได้คำนึงถึงหลักสวัสดิภาพของสัตว์ ซึ่งนอกจากจะส่งผลต่อสัตว์แล้วยังส่งผลถึงผู้เลี้ยง และส่งต่อถึงผู้บริโภค รวมถึงสิ่งแวดล้อมด้วย
ไก่แม้เป็นสัตว์อายุสั้น แต่เราไม่ควรลืมว่า สัตว์ทุกประเภทมีชีวิต มีความรู้สึก สุข สนุก เครียด กลัว เมื่อสัตว์ที่เลี้ยงไว้เป็นอาหารมีชีวิตที่เครียด จะส่งผลให้สัตว์หลั่งฮอร์โมนผิดปกติ บริโภคมากเข้าจะส่งผลเสียต่อสุขภาพ เหมือนกินอาหารที่ผ่านกระบวนการผลิตที่เติมฮอร์โมน ยาปฏิชีวนะ เลี้ยงสัตว์อย่างไรคนกินก็ได้อย่างนั้น
องค์กรพิทักษ์สัตว์แห่งโลก ให้ความรู้เรื่อง เลี้ยงไก่ให้เป็นอาหารปลอดภัย ในกิจกรรม Farm Champion Market ไก่งามเพราะคน จากฟาร์มสู่เมือง เพื่อไก่แฮปปี้ คนเฮลตี้
เช่นเกษตรกรผู้เลี้ยงไก่ ธวัชชัย พวงจันทร์ จาก พลูโตฟาร์ม หนึ่งในผู้ผลิตไก่รายใหญ่ของ จ.สุรินทร์ บอกว่า
“การเลี้ยงไก่แบบอุตสาหกรรมมักมีการกักบริเวณ ตัดจะงอยปาก ซึ่งเป็นการทรมานสัตว์ และเมื่อเลี้ยงในพื้นที่หนาแน่นหลักพันตัวขึ้นไป ไก่จะเกิดความเครียดและมีพฤติกรรมทำร้ายกัน แต่การเลี้ยงแบบปล่อย ไก่จะมีพื้นที่และอิสระ ไม่ทำร้ายกัน ทำให้เราสังเกตได้ว่าไก่มีอารมณ์ที่ดีขึ้น”
คนเลี้ยงไก่อารมณ์ดีเชื่อว่า การเลี้ยงไก่สวัสดิภาพสูงส่งผลดีต่อผู้บริโภคโดยตรง โดยเฉพาะเด็กและเยาวชน เพราะการได้รับอาหารที่ปลอดภัยจะส่งผลดีต่อการเจริญเติบโตอย่างเป็นธรรมชาติ การเลี้ยงไก่สวัสดิภาพสูงตอบโจทย์และสามารถเปลี่ยนแปลงวิธีการเลี้ยงทั้งหมดได้จริง
อีกหนึ่งประสบการณ์ของ หมอฟิวส์ - วานิชย์ วันทวี เจ้าของและผู้ก่อตั้ง ว.ทวีฟาร์ม ฟาร์ม หมูไบโอไดนามิก อ.หนองเรือ จังหวัดขอนแก่น เมื่อก่อน หมอฟิวส์ เป็นหมอรักษาสัตว์ในฟาร์มปศุสัตว์ขนาดใหญ่ ปัจจุบันเปิดฟาร์มของตัวเอง เลี้ยงระบบไบโอไดนามิก เลี้ยงหมูแบบไม่เครียด เพื่อส่งต่อ อาหารปลอดภัย ถึงผู้บริโภค เป็นอีกหนึ่งเกษตรกรที่ทำหน้าที่ พิทักษ์สวัสดิภาพสัตว์ไปด้วย
หมอฟิวส์ บอกว่า
“ผมเชื่อเสมอว่า สุขภาพดีมาจากดินที่ดี ระบบไบโอไดนามิก มันตอบโจทย์ทั้งหมด ผมคือคนผลิตอาหาร แน่นอนผมก็ทำอาหารที่ปลอดภัย ไม่ส่งผลเสียต่อสุขภาพ ส่วนอีกภาคคือ คนที่รักษาสวัสดิภาพของสัตว์ ถ้าผมไม่พิทักษ์แล้วใครจะพิทักษ์ ถ้าเราเห็นว่ามันมีค่า มันจะให้แรงบันดาลใจแก่ผู้คนอีกมาก ซึ่งมันเป็นแบบนั้นจริง ๆ เพราะเราได้พิสูจน์มาแล้ว 10 ปี
อุตสาหกรรมเขาเลี้ยงสัตว์แบบหุ่นยนต์ ไม่เคยจัดการความรู้สึกของสัตว์ได้เลย ผมมาพิทักษ์จุดนี้ คือ อุตสาหกรรมทำให้สัตว์เครียด แต่ไม่สามารถจัดการความเครียดของสัตว์ได้ ต่อให้ทำดีแค่ไหน แต่ผมนำสัตว์มาอยู่กับธรรมชาติ ได้ใช้ชีวิต ได้มีพฤติกรรมเหมือนที่เขาควรจะเป็น โดยไม่ต้องมีมาตรฐานอะไรมารับรอง ให้เขาได้อยู่ร่วมกัน ได้ใช้พฤติกรรมอย่างที่ควรจะเป็น ได้เล่นโคลน สนุกสนาน ได้มีฝูง มีสังคม เหมือนกับเราที่มีครอบครัว ผมไม่ได้แยกสัตว์ที่ขุน หรือไม่ขุน เด็กไม่เด็ก นี่เป็นวาระสุดท้ายที่เขาไม่ต้องเครียด นี่คือการพิทักษ์สำหรับผม ให้เขาได้อยู่แบบนั้น”
สร้างความตระหนักรู้และกระตุ้นคนเมืองให้ใส่ใจสวัสดิภาพสัตว์เพื่อทางเลือก อาหารปลอดภัย และเป็นธรรมอย่างยั่งยืน
