‘คมฉาน ตะวันฉาย’ ชวน ขาย...ระนอง มี 'สถานที่ท่องเที่ยว' น่าสนใจหลายแห่ง
ระนองนั้น เป็นเมืองชิลๆ เมืองSlow life มีมิตรภาพเจืออยู่แทบทุกถิ่น เหมาะกับการที่ นักท่องเที่ยว จะมาพักผ่อนนานๆหลายวัน หรือจะมาอยู่อาศัยในบั้นปลายหลังชีวิตก็เหมาะมาก แถมยังมี 'สถานที่ท่องเที่ยว' น่าสนใจหลายแห่ง
ผมไม่ใช่คน ระนอง หรอกครับ แต่ด้วยความเป็นคนที่เดินทาง ชอบ เดินทางท่องเที่ยว ไปมาจนทั่วประเทศ ผมก็เกิดความรัก ความผูกพันกับที่นั้นๆ ซึ่งหนึ่งในหลายๆที่ที่ผมชอบมากก็คือ จังหวัดระนอง นี่เอง
ระนองนั้น เป็นจังหวัดที่ ‘มีของ’ ทางการท่องเที่ยวอย่างมาก แต่ผมยังเห็นว่า หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง และรัฐบาลเอง ยังขายระนองไม่เป็น ชูสิ่งที่ไม่ใช่จุดโดดเด่นอะไรมากนัก
เรียกว่ายังตีโจทย์สินค้าตัวเองไม่ออกเลยว่ามีดีอะไร และควรชูอะไรเป็นจุดขาย อย่างที่บอกว่า ในฐานะของคนเดินทาง ที่ไประนองบ่อยมาก จะมาช่วยระนองขายของก็แล้วกัน
ระนองเป็นจังหวัดเล็กๆ อยู่ทางด้าน ทะเลอันดามัน พื้นที่จังหวัดจะเป็นแนวยาวลงไป ด้านบนต่อ จังหวัดชุมพร ด้านล่างต่อ จังหวัดพังงา ไล่ไปตั้งแต่อำเภอกระบุรี อำเภอละอุ่น อำเภอเมือง อำเภอกะเปอร์และอำเภอสุขสำราญ
ทางด้านตะวันตกเป็นทะเลอันดามัน มีแนวภูเขายาวเหยียดกั้นระหว่างชุมพรกับระนองลงไปเป็นแนวยาว มีที่ราบน้อย เป็นที่ราบเชิงเขาต่อทะเล
และในพื้นที่หุบเขาที่มีผู้คนไปสร้างบ้านสร้างชุมชนอยู่ตามหุบเขานั้นกระจายกันไปแทบทุกขุนเขา ลำห้วย ลำธารสายสั้นๆ ไหลลงทะเลทางตะวันตกเป็นส่วนใหญ่ พลเมืองมีทั้งไทยพุทธ และไทยมุสลิม อยู่กันอย่างร่มเย็นสันติ
ประชากรทำการเกษตร ทำสวนผลไม้ สวนยางพารา สวนปาล์ม ประมง ค้าขายชายแดนกับเมียนมาร์ แต่ก่อนมีทำเหมืองแร่ซึ่งถือเป็นช่วงเฟื่องฟูของ จังหวัดระนอง แต่พอสินแร่เริ่มหมดลง ระนองก็กลับสู่เมืองสงบๆ
แม้ระนองจะดูปลีกวิเวกเร้นกายมาอยู่ทางฝั่งอันดามันแต่การไปมาหาสู่กับโลกภายนอกก็ไม่ได้ขี้เหร่ ถนนหลวงหมายเลย 4 จากแยกปฐมพร ชุมพร มาตัวเมืองระนอง แต่ก่อนนี่ใครก็ขยาดเพราะทางแล่นสวนกัน และทางคดโค้งไปมา แต่เดี๋ยวนี้ ทาง 4 เลน ถนนกว้าง ขับรถสบาย
นอกจากนั้นยังมีทางสายละอุ่น-เขาทะลุ (ชุมพร)หมายเลข 4139 เส้นนี้เพิ่งเปิดใช้ไม่นานนัก ทางสำรองอีกสายก็คือถนนสาย 4006 แยกราชกรูด ผ่านพะโต๊ะไปออกหลังสวน หรือใช้สายหลัก ถนนหมายเลข 4 ไปตะกั่วป่า ก็ได้ สนามบินเขาก็มี อยู่ใกล้ๆแยกราชกรูดนั่นแหละ
นี่คือข้อมูลที่อยู่ในหัวแบบไม่ต้องค้นคว้าเลย เพราะบอกแล้วผมไปบ่อย เท่าที่เล่ามานี้ ท่านผู้อ่านจะจับกลิ่นไอของระนองได้เลยว่า ระนองนั้น เป็นเมืองชิลๆ เมืองSlow life เมืองธรรมชาติ แท้ๆ ผู้คนบางเบา มีมิตรภาพเจืออยู่แทบทุกถิ่น ทุกที่
เหมาะกับการที่ นักท่องเที่ยว จะมาพักผ่อนนานๆ หลายวันมาอยู่แบบพักผ่อนจริงๆ หรือจะมาอยู่อาศัยในบั้นปลายหลังชีวิตทำงานก็เหมาะมาก ที่เคยบอกว่าระนองเป็น เมืองฝนแปดแดดสี่ คือมีวันที่ฝนจะตกมากกว่าฝนไม่ตกก็ให้เลือกช่วงที่ไม่ใช่ฤดูฝน แค่นี้ก็โปร่งตลอด
ระนองไม่ใช่แค่เป็นเมืองเงียบสงบ เป็นเมืองที่ผู้คนบางเบาเท่านั้น แต่ระนองมีที่เที่ยวอีกมากมาย เพราะอย่างที่ผมบอกว่า ฝั่งทางด้านตะวันออกติดภูเขาที่คั่นระหว่างชุมพรกับระนอง ทำให้ มีน้ำตก ทั้งน้อยทั้งใหญ่ กระจายกันตั้งแต่กระบุรีลงไปจนถึงสุขสำราญ ที่ขึ้นชื่อก็อย่าง
น้ำตกปุญญบาล น้ำตกหงาว น้ำตกโตนเพชร และอีกสารพัดน้ำตก แล้วส่วนใหญ่น้ำตกจะมีน้ำทั้งปี มากหรือน้อยเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ส่วนทางตะวันตกนั้น อย่างที่บอกว่าติดกับ ทะเลอันดามัน ระนองจึงมีเกาะสวยๆ ที่มีชายหาดสวยงามไม่เสียชื่ออันดามัน ตั้งแต่เกาะใกล้เมืองอย่าง เกาะพยาม
และกลุ่มเกาะใน อุทยานฯแหลมสน อย่าง เกาะค้างคาว หมู่เกาะกำ หรือจะผูกพ่วงด้วยเกาะในอุทยานฯ หมู่เกาะระนอง อย่างเกาะช้าง ก็ใช่ย่อย เกาะทุกเกาะสวย สะอาด ไม่พลุกพล่าน น้ำทะเลใสแจ๋วสไตล์ทะเลอันดามัน ขนาดว่าเกาะบนเกาะพยามซึ่งเป็นเกาะท่องเที่ยว ผู้คนยังไม่พลุกพล่านเลย
นอกจากนี้เขายังมีนั่นนิดนี่หน่อยกระจายกันอยู่ทั่วไป อย่างระนองแคนย่อน ถ้ำ ถ้าเป็นวัดทางแถบอำเภอกระบุรี วัดจะมีกลิ่นอายแบบพม่า มา เที่ยววัดระนอง เหมือนไปเที่ยววัดในร่างกุ้งนะแหละ
อาหารการกินในระนอง บอกเลยครับว่าอุดมสมบูรณ์ ยิ่งใครชอบอาหารทะเล มาที่นี่เลย วัตถุดิบสดใหม่จากทะเลอันดามัน หรือใครชอบอาหารปักษ์ใต้พื้นบ้าน มาที่นี่ก็ได้ดั่งใจ ผมไปจนมีร้านประจำกันเลยเชียว ส่วนพี่น้องมุสลิม ที่นี่มีคนมุสลิมอยู่ครึ่งค่อน อาหารมุสลิมอร่อยๆจึงหาได้ไม่ยาก
เหล่านี้ ที่ผมว่า ระนองนั้นโดดเด่นกว่าหลายๆที่ ด้วยการมีแหล่งท่องเที่ยวหลากหลาย ผู้คนจิตใจงามและบ้านเมืองสงบ ร่มเย็น เหล่านี้สิคือจุดขายที่ระนองควรจะชูขึ้นมาดึงดูดนักท่องเที่ยว ไม่ใช่ไปชูแค่การมาอาบน้ำแร่ ถึงแม้ว่าน้ำแร่ระนองจะเด่น แต่ไม่ได้เด่นเหนือที่อื่น อีกทั้งวัฒนธรรมการอาบน้ำแร่บ้านเรามันไม่ฮิต คนไทยไม่ได้คลั่งไคล้
ที่ญี่ปุ่นที่เขาฮิตการอาบน้ำแร่ จนถึงขนาดว่าบางจังหวัด เขาชูเรื่องการอาบน้ำแร่มาก่อน บ่อน้ำแร่อยู่ในหุบเขา ก็สร้างทางรถไฟ เข้าไปหา แล้วก็มีโรงแรมขึ้นกันเต็มไปหมด เพราะคนญี่ปุ่นเขาคลั่งไคล้การ อาบน้ำแร่ เพราะบ้านเมืองเขามันเย็นตลอดปี จึงขายการมี บ่อน้ำแร่ การมา แช่น้ำแร่
แต่บ้านเราเมืองร้อน วัฒนธรรมการอาบน้ำแร่จึงไม่ได้รับความนิยม ผมก็ไปดูที่เขาจัดการบ่อน้ำแร่มาหลายแห่ง ตั้งแต่เหนือจรดใต้ ส่วนใหญ่ ‘ไม่ปัง’ ระหว่างการแช่น้ำแร่ กับการเอาไข่ไปลวกน้ำแร่ อย่างหลังยังได้รับความนิยมกว่า ไปสำรวจมา ไปดูมาว่าบ่อน้ำแร่ที่ไหนในไทยที่สร้างเม็ดเงินได้โดยตัวมันเองจริงๆ โดยไม่มีการอุดหนุนหรือกระตุ้น ถ้าไม่หลอกตัวเองก็จะพบความจริง
ผมก็ถึงแปลกใจว่า รัฐบาลไปประชุม ครม.ที่ ระนอง แล้วบอกว่าจะผลักดันให้ระนองเป็นเมืองแห่งสุขภาพ ผู้คนมาระนองเพื่อมาแช่น้ำร้อน
ถดโถ....แคมเปญนี้เขาขายเมืองสุขภาพมาเป็นสิบๆ ปีแล้วท่านนายกฯ ไม่ใช่เพิ่งจะมาคิด เพิ่งจะมาผลักดัน เขาผลักดันกันมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว แต่มันไม่บูม มันไม่ดัง มันไม่ได้รับความนิยม
มันไม่ตรงจริตคนไทย ถึงต่างชาติอย่างญี่ปุ่น เขาก็ไม่ดั้นด้นมาเพื่อมาแช่น้ำแร่หรอก รัฐบาลจะเอางบประมาณทุ่มลงมาก็ได้ เพราะยังไงเงินก็ได้ลงพื้นที่ แต่อย่าหวังว่าเรื่องอาบน้ำแร่มันจะปังๆ ไม่ให้หวัง เพราะมันจะผิดหวัง
ระนองมีดีอย่างอื่นอีกมากมาย ตีโจทย์ให้ออก บอกแล้วว่าระนองเขามีของดี แต่คนขาย ขายไม่เป็น อันไหนขายไม่ออก ก็ดันทุรังจะขายอยู่นั่นแหละ ลองเปลี่ยนสินค้า เปลี่ยนกลยุทธ์ในการขายบ้าง
ระนองเขาก็แต่งตัวรออยู่แล้ว ขายให้เป็น แล้วจึงจะปัง....
