พิบูลศักดิ์ ละครพล : บทกวี : ด้ ว ย ใ จ เ ร า เ ท่ า นี้ ที่ ลิ ขิ ต

ด้ ว ย ใ จ เ ร า เ ท่ า นี้ ที่ ลิ ขิ ต

เรื่อง/ภาพ : พิบูลศักดิ์ ละครพล

[email protected]

-------------------------------------------------

หากโลกแล้งน้ำใจคงไร้หลัก 

ไม่มีรัก ไม่มีใด ไหนสักที่ 

ที่แห่งไหน จิตใจกาย สบายดี 

ที่แห่งนั้น คือถิ่นที่น่าอยู่นัก

ข้าวปลาอาหารเจือจานกาย

ลมระบาย ฟ้าสวยใส ใจประจักษ์

ธรรมชาติ ช่วยโอบอุ้ม รักฟูมฟัก

จิตวิญญาณ ที่ป่วยหนัก ได้พักฟื้น

ออกซิเจน สูดหายใจ ได้เต็มปอด

ลมล่องลอด ร่มเงาไม้ ใจสดชื่น

หากใบไม้ ก็ใจร้าย ในค่ำคืน

ถอนสะอื้น คายคาร์บอนฯ ตอนนิทรา

สรรพสิ่งให้และรับปรุงปรับเปลี่ยน คือบทเรียนธรรมชาติสอนกาลก่อนหน้า

โลกโหดร้าย หรือใจดี มีเมตตา ให้รู้ทุกข์ สุขศึกษา ปรัชญาชีวิต

คือโลกที่หมุนรอบดวงใจมนุษย์ บริสุทธิ์เลวร้ายได้ด้วยใจลิขิต

ใจโอบเอื้อ เจือจานกัน วันละนิด นฤมิต โลกสวยใหม่ ในพริบตา

***

พิบูลศักดิ์ ละครพล

๒๗/๐๕/๒๕๖๓

ชื่อภาพ : ขุนเขาเหนือทะเลสาบ 

สถานที่ : กว๊านพะเยา จ.พะเยา  

เทคนิค :  จิตรกรรมสีน้ำ+สีโปสเตอร์ บนกระดาษ

ขนาด : ๒๗ x ๒๘ เซนติเมตร

-----------------------

บทกวีฉบับที่ผ่านมา

• พิบูลศักดิ์ ละครพล : บทกวี : ปิ ด บั ง ฟ้ า ด้ ว ย ฝ่ า มื อ
• จากความว่างเปล่า สู่ความว่างเปล่า : บทกวี : พิบูลศักดิ์ ละครพล
• พิบูลศักดิ์ ละครพล : บทกวี : บทเรียนโลก
• พิบูลศักดิ์ ละครพล : บทกวี : ก่ อ น ถึ ง วั น น้ำ ท่ ว ม โ ล ก